Wiele jest uroczych miasteczek w Prowansji. Ale szczególną sławą cieszy się Saint-Paul-de-Vence, formalnie wioska, położona malowniczo na skale wznoszącej się nad okolicą.

Ma parowiekową historię. Od co najmniej dziesiątków lat jest mekką artystów, w ślad za którymi przybywać zaczęli dziś dominujący tu turyści.

Saint-Paul widoczne jest już z oddali. W jego okolicach też są pensjonaty i galerie sztuki czekające na gości i nabywców. Przed bramą w murach obronnych miasteczka znajduje się kawiarnia Café de la Place, w której nie tylko można coś wypić, zjeść lub przekąsić, ale na placyku przed jej letnim ogródkiem pograć w bule.

Po przekroczeniu murów obronnych znajdujemy się nagle w średniowiecznym miasteczku, pełnym wąskich uliczek i zaułków z przejściami pod sklepieniami domów, pnącymi się w górę lub w dół kamiennymi schodami. Obejrzeć tu można gotycki kościółek, rozległą panoramę okolic z murów, odwiedzić tutejszy cmentarzyk, gdzie wśród zadbanych zabytkowych grobów znajduje się także, pokryte kamienną płytą miejsce ostatniego spoczynku Marca Chagalla i jego żony, którzy szczególnie polubili to miejsce. Zgodnie z judaistycznym zwyczajem kładę na grobie wielkiego malarza kamień zamiast kwiatów. Jest ich na płycie wiele, grób odwiedzany jest często.

Warto wiedzieć

St. Paul żyje chyba nieźle z turystyki, choć większość gości wpada tu tylko na chwilę, przejazdem. Zobaczyć miasteczko, zajrzeć do którejś z dziesiątków, a może nawet setek, gdyż są na każdym kroku, galerii sztuki i sklepów z pamiątkami i co przekąsić. Niektórzy zaglądają do muzeum miejskiego w baszcie. Na zatrzymanie się w miasteczku, a nawet tylko na lepszy obiad w trzygwiazdkowym hotelu, który  w przeszłości gościł wielu artystów, aktorów i pisarzy, mogą pozwolić sobie tylko zamożni goście. Sława kosztuje.

Przeczytaj także...

Dolina Aosty. Kraina trochę włoska, a trochę francuska

Autor: Jarosław Swajdo

Dolina Aosty uchodzi za pierwszy w świecie obszar z nowoczesną francuszczyzną jako czymś w rodzaju języka oficjalnego. Zastąpiono tu nią łacinę w 1536 roku, trzy lata wcześniej niż w samej Francji.

Paryż. Królewskie groby w imigranckiej dzielnicy

Autor: Cezary Rudziński

Jest w Saint-Denis uniwersytet, a na piłkarski Mundial 1998 wybudowano stadion – Stade de France. Ale przyjeżdża się tu głównie zobaczyć królewską bazylikę – Cathédrale royale de Saint-Denis, nekropolię królów francuskich.

Paryż. Nekropolia Wielkiej Emigracji

Autorka: Halina Puławska

Spośród cmentarzy paryskich szczególną dla Polaków stała się niewielka, licząca raptem jedenaście hektarów nekropolia na Montmartre, cmentarz sam w sobie ze względu na położenie i rzeźbę terenu niezwykły.

Poczytaj więcej o okolicy:

Barcelonnette. Mała francuska Barcelonka

Awinion. Tańczą panowie, tańczą panie...