Paryż
Nekropolia Wielkiej Emigracji

Spośród cmentarzy paryskich szczególną dla Polaków stała się niewielka, licząca raptem jedenaście hektarów nekropolia na Montmartre, cmentarz sam w sobie ze względu na położenie i rzeźbę terenu niezwykły.
fot: Halina Puławska
Paryż. Nekropolia Wielkiej Emigracji
Na zdjęciach w kolejności: 1) Grób zbiorowy członków Rządu Narodowego (od lewej) i ?Exiles Poloni...?, 2) Towarzystwa Demokratycznego Polskiego, 3-5) ?Orła i krzyża?, 6-9) Lelewelowski, 10) Aleja Polaków, 11) grób Juliusza Słowackiego, 12) grób Wacława Niżyńskiego, 13) kaplica Marii Potockiej z Sołtyków 14-16) pomnik Mieczysława Kamieńskiego.
Uwaga! Materiał został zamieszczony w naszym portalu już ponad rok temu.
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!

Upadek Powstania Listopadowego wymusił exodus z polskich domów wielu tysięcy ludzi zagrożonych konsekwencjami (łącznie z karą śmierci) ze strony władz carskich.

Na emigrację wyszli dowódcy i żołnierze polskiej armii powstańczej, której resztki wyprowadził przez Prusy jej ostatni dowódca generał Maciej Rybiński. Opuścili kraj działacze polskiego życia politycznego, naukowego i kulturalnego. Wielu z nich osiadło w Paryżu.

Wokół Biblioteki Polskiej

W historii polskiego uchodźstwa emigracja z 1831 r. nazywana jest ? nie tylko ze względu na jej liczebność ? Wielką Emigracją. Jej intelektualne środowisko kształtowało w Paryżu prężne życie kulturalne, edukacyjne i społeczne, tworząc polskie stowarzyszenia, szkoły i instytucje. To od tego czasu działa do dzisiaj Biblioteka Polska* założona w 1838 r. jako fundacja Wielkiej Emigracji, od 1853 r. mieszcząca się w budynku kupionym ze składek emigrantów, przy quai d’Orleans na wyspie św. Ludwika.

Biblioteka Polska w Paryżu jest bezspornym dowodem na dążenie Polaków do stworzenia trwałych struktur emigracyjnego życia, jest przykładem działań mających utrwalić dla potomności ślady polskości na obczyźnie.

Do grobu Juliusza Słowackiego

Działania motywowane koniecznością zachowania pamięci o ludziach i wydarzeniach zostawiły znaki również na cmentarzach. Na każdym z cmentarzy paryskich i podparyskich znajdziemy groby znaczone polskimi nazwiskami emigrantów popowstaniowych i dobrowolnych, osiadłych w Paryżu w XIX i XX w. Spośród cmentarzy paryskich szczególną dla Polaków stała się niewielka, licząca raptem jedenaście hektarów nekropolia na Montmartr, cmentarz sam w sobie ze względu na położenie i rzeźbę terenu niezwykły.

To tutaj w 1849 r. pochowany został Juliusz Słowacki** którego nagrobek ufundowany przez matkę Salomeę zaprojektował w wapieniu i wykonał plakietę w brązie artysta polski Władysław Oleszczyński w 1852 r. Tutaj też staniemy przed znakomitym w wyrazie nagrobkiem Wacława Niżyńskiego, baletmistrza i choreografa polskiego pochodzenia, uznanego za najwybitniejszego artystę tej sztuki w XX w.***

Nekropolia powstańcza

Na Cmentarzu Montmartre odnajdziemy ponad 120 polskich grobów, w tym niemal 50 grobów historycznych. Cmentarz Montmartre postrzegany jest przez Polaków przede wszystkim jako nekropolia powstańcza, nekropolia Wielkiej Emigracji. Utworzyli ją niepodległościowi działacze kierując się ideą, którą można wyrazić słowami: ?upamiętnić i ocalić od zapomnienia?. Kupowano więc koncesje wieczyste działek, na których powstawały groby zbiorowe. To był sposób na pochówek w jednym miejscu wielu osób, często tych, które we Francji wiodły życie skromne, wręcz ubogie.

Czytaj dalej - strony: 1 2 3

Poczytaj więcej o okolicy:

 
Dodaj komentarz
(Dozwolone typy plików: jpg, gif, png, maksymalny waga pliku: 4MB.)
(wymagany, niepublikowany)
Wszystkie materiały zamieszczone na naszym portalu chronione są prawem autorskim. Możesz skopiować je na własny użytek.
Jeśli chcesz rozpowszechniać je dla zysku bez zgody redakcji i autora – szukaj adwokata!
Zamknij