Ostrawa
Dawniej i dziś Śląskoostrawskiego zamku
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Na niewysokim wzgórzu u zbiegu rzek Ostrawica i Luczina we wschodniej, prawobrzeżnej części Ostrawy, zaledwie kilkanaście kilometrów od granicy z Polską, stoi zamek nazywany współcześnie Śląskoostrawskim ? Slezskoostravsky hrad.
Do 1919 roku zaś, podobnie jak obecna dzielnica, w przeszłości zaś samodzielne miasto Polska Ostrawa, nazywany był zamkiem Polskoostrawskim. Większa, zachodnia część Wielkiej Ostrawy, utworzonej w roku 1941 z połączenia Morawskiej Ostrawy nazywanej od XVI wieku w związku z licznym w niej osadnictwem niemieckich rzemieślników, Niemiecką, leży na lewym brzegu Ostrawicy i u jej ujścia do Odry.
Rodowód od 1297 roku
Zamek w którym jestem, ma rodowód od XIII wieku. Po raz pierwszy wspomniany został w dokumentach w roku 1297. Wówczas to, 2 sierpnia, zebrała się w nim szlachta morawska i cieszyńska z cieszyńskim księciem Mieszkiem i ołomunieckim biskupem Dietrichem z Hradca, aby rozstrzygnąć spory związane z częstymi zmianami koryta granicznej rzeki Ostrawicy w rezultacie powodzi. Bo zamek ten, jako nadgraniczny gród wzniesiony przez książąt opolskich na handlowym trakcie z Saksonii przez Opawę i Ostrawę do Cieszyna i dalej do Krakowa, miał go strzec przed sąsiednim państwem czeskim.
Aż do roku 1327 obecna Śląska Ostrawa, przez ponad sześć wieków nazywana Polską, wchodziła w skład państwa polskiego. Wówczas bowiem Księstwo Cieszyńskie włączone zostało do królestwa czeskiego. A gród przestał być twierdzą na granicy państwowej, lecz tylko na granicy między regionami, jakimi były i są Morawy oraz Śląsk. O tym, jakie znaczenie do obronności tego zamku przykładali jego właściciele już w XIII wieku, świadczy fakt, że otoczony był on 4 ? metrowej wysokości i 2,5 ? metrowej grubości murami obronnymi. W czeskich źródłach znalazłem informacje o najważniejszych właścicielach tego zamku. Jak również okolicznych ziem nazywanych Państwem Polskoostrawskim.
Neapolitańczycy, Duńczycy, Szwedzi?
Po roku 1440 władał nim hetman wojsk husyckich Jan Čapek z Sán. Jeden z kolejnych właścicieli, od roku 1508, Jan Sedlnicky z Chotic, hetman Księstwa Cieszyńskiego, przebudował w latach 40-tych XVI w. tutejszą twierdzę, która straciła znaczenie obronne, w zamek renesansowy. W 1590 roku zasiadał w nim sejm krajowy rozstrzygając wiele sporów. Podczas Wojny Trzydziestoletniej (1618-48) zamek przechodził z rąk do rąk. W 1621 r. obsadziły go wojska Neapolu.
W 1626 Duńczycy, zaś w latach 1642-50 okupowali go, wraz z okolicznymi wsiami, Szwedzi. Ze źródeł historycznych wiadomo też, że w tamtych wiekach zamek był trzypoziomową budowlą otoczoną murami i systemem obronnym. W XVI w. wzniesiono zachowaną do naszych czasów basztę z bramą wjazdową. Ciężkie straty, niemal do całkowitego zniszczenia tego zamku, spowodowały jednak nie wojny, lecz? górnictwo.
Blaski i cienie odkrycia węgla
W roku 1757 na terenie państwa polsko-ostrawskiego, którym od dawna władał szlachecki ród Wilczków, odkryto w trzech miejscach węgiel kamienny. Zaś w 1763 r. młynarz z Klimkowic Jan Augustyn znalazł złoża węgla w dolinie Burňa na terenie Polskiej Ostrawy. Jego wydobycie rozpoczął w 1785 cieszyński administrator miejski Martin Augustyn Jan von Kühlenz. Zapoczątkowało to późniejszą niebywałą górniczą i przemysłową karierę Ostrawy i jej regionu oraz rozwój miasta. Ówczesny właściciel Państwa Polskoostrawskiego oraz Polskiej Ostrawy Josef Maria Kašpar hr. Wilczek również przystąpił, w roku 1787, do wydobywania węgla, stając się przemysłowcem. Wyraził też zgodę na jego wydobywanie bezpośrednio pod zamkiem.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz