Madera
Pieszo, w zieleni, wzdłuż kanałów…
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Politycznie to Europa, geograficznie znaczniej jej bliżej do Afryki. Leżąca na Atlantyku Madera nazywana jest wyspą wiecznej wiosny, a to ze względu na łagodny i właściwie niezmienny w ciągu roku klimat. Jest fantastycznym celem wakacyjnych podróży dla tych, którzy lubią aktywny wypoczynek, a zwłaszcza piesze, ale nie wyczynowe górskie wędrówki.
Wulkaniczny ląd osiągający w najwyższym punkcie – Pico Ruivo – 1862 m n.p.m. pocięty jest licznymi wąwozami ostro wcinającymi się miedzy górskie granie. A brzegi w wielu miejscach opadają do wód Atlantyku stromymi urwami. W najpiękniejszych miejscach urządzono punkty widokowe. Z jednego z najwyższych na świecie klifów – na Cabo Girão – stojąc na szklanej platformie spoglądamy na wzburzone fale Atlantyku rozbijające się o przybrzeżne skały 560 metrów niżej. Najciekawsze miejsca łączą poprowadzone przez najpiękniejsze zakątki wyspy świetnie utrzymane szlaki turystyczne.
Do wielu z nich dostęp ułatwiają fantazyjnie poprowadzone wąskie i wiodące skrajem urwiska drogi, do innych kolejki linowe. Wiele ze szlaków – to taka lokalna specyfika – biegnie ścieżkami wzdłuż lewad – kanałów irygacyjnych gęstą siecią oplatających wyspę i rozprowadzających deszczówkę z północy na południe. I choć ścieżka czasami zawiedzie nas do skalnego tunelu, to prawie cały czas cieszymy oczy świeżą zielenią. Nic dziwnego. Madera oznacza zalesioną wyspę. Tak nazwali ją portugalscy odkrywcy. Pierwotne lasy wawrzynowe (łatwo poznać zapach liści laurowych!) zachowały się najpiękniej w okolicy Rabaçal i zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa przyrodniczego UNESCO.
Wyspa, a więc na plażę…
Tu nie będzie tak łatwo: plaże na Maderze są w większości skaliste, a skały drapiące, wulkaniczne. Ale za to otoczone są malowniczo. Te piaszczyste znajdują się w miejscowościach Caniçal, Machico oraz Calheta. Tu jednak piasek… wozi się z Sahary. Atrakcją północnego wybrzeża, w okolicach Porto Moniz i Seixal są naturalne baseny z morską wodą, która przelewa się do niech wprost z oceanu przez poszarpana barierę z wulkanicznych skał.
Stolicą wyspy jest Funchal, miasteczko tak stare, jak portugalska przynależność lądu. Spacerując wąskimi uliczkami nad brzegiem warto zwrócić uwagę na kolonialne w stylu budynki pałacu rządu regionalnego, urzędu celnego, czy ratusza, przespacerować się do fortów broniących kiedyś dostępu do wyspy. A wreszcie usiąść w knajpce z widokiem na morze choćby po to, by spróbować madery – ciężkiego, wzmacnianego destylatem wina po prostu stąd, albo na szklaneczkę poncha – napoju na bazie rumu i soku owocowego. A na obiad zjeść trzeba koniecznie długą czarną rybę o nazwie espada. Jest pyszna.
Warto wiedzieć
* Suszące się dorsze są powszechnym widokiem. Jesteśmy wszak w Portugalii, a Portugalczycy potrafią przygotować tę rybę nazywaną tu bacalhau ponoć na 365 sposobów.
* Na przełomie kwietnia i maja, podczas festiwalu kwiatów lokalni artyści układają na ulicach barwne kwietne dywany.
* W 1930 roku na Maderze wczasował się Józef Piłsudski (z młodszą o lat 30 kochanką!). Upamiętniają to tablica na willi Quinta Bettencourt oraz popiersie obok gmachu parlamentu w Funchal.
* 14 proc. powierzchni wyspy porastają plantacje bananów. Te tutejsze są nieco mniejsze i bardziej żółte od tych, jakie znajdziemy w naszych sklepach.
* Na wyspie praktycznie nie ma przestępstw, dlatego jest uznawana za jedno z najbezpieczniejszych miejsc na świecie.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz