Petersburg
Skarby ławry Aleksandra Newskiego

A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Do ławry Aleksandra Newskiego w Sankt Petersburgu wchodzi się z placu Aleksandra Newskiego przez dużą, ozdobną klasycystyczną cerkiew nadbramną zbudowaną w latach 1784-86 przez Iwana Starowa. Znajduje się w niej bardzo czczona ikona Matki Bożej.
Następnie idzie się aleję między historycznymi cmentarzami. W sumie jest ich cztery. Najstarsze: z XVIII wieku Łazarewskoje (św. Łazarza) oraz Tychwiński (Nekropolia mistrzów literatury i sztuki) wchodzą w skład Państwowego Muzeum Sztuki Miejskiej. Zobaczenie grobów m.in. Michaiła Łomonosowa, Mikołaja Karamzina, Leonarda Eulera, Modesta Musorgskiego, Piotra Czajkowskiego, Mikołaja Rimskiego-Korsakowa, Fiodora Dostojewskiego, Aleksandra Suworowa i wielu innych sławnych postaci wymaga kupienia biletu. Są także cmentarze: Nikolski (św. Mikołaja) i Kozacki.
Najcenniejsze zabytki
Na trzech pierwszych z nich stoją zabytkowe cerkwie. Św. Łazarza na łazariewskim, zbudowana w latach 1717-23 i dwukrotnie przebudowywana, w obecnym kształcie przez Ł. J. Tiblena w latach 1835-36. Tychwińska na cmentarzu Tychwińskim, zbudowana w latach 1869-73 wg projektu N. P. Grebionka, ze zmienioną w 1931 roku fasadą. Wewnątrz niej znajduje się ikona Matki Bożej Tychwińskiej. I najbardziej reprezentacyjna, barokowa cerkiew Nikolska na cmentarzu św. Mikołaja, dzieło G.I. Karpowa, wzniesiona w latach 1868-71. Przechodząc aleją między dwoma pierwszymi cmentarzami mija się rzeczkę Monastyrkę i dopiero wówczas staje się przed właściwym klasztorem otoczonym murami obronnymi. Wewnątrz nich najważniejszą budowlą jest Sobór Troicki w stylu wczesnego klasycyzmu, zbudowany wg projektu wspomnianego już Iwana Starowa w latach 1776-90. Oprócz niego na terenie ławry znajdują się jeszcze dwie cerkwie. Błagowieszczeńska (Zwiastowania) z lat 1717-24, dzieło architektów: Domenico Tresini?ego i Teodora Schwertfegera. Przylega do niej duża sala z ołtarzem, nazywana również cerkwią św. Ducha (Soszewstwija Swiatogo Ducha), zbudowana w latach 1742-67 wg projektu wspomnianego już T. Schwertfegera i P. A. Tresini?ego. Jest też w tym zespole szereg budynków nie sakralnych, zbudowanych w stylu baroku lub eklektycznych w II połowie XVIII, niektóre przebudowane wiek później. Najważniejszymi z nich są: Korpus Metropolitalny, Korpus Północy, Korpus Seminaryjny (Południowy) z Wieżą Biblioteczną oraz Konsystorz z zarządem cmentarza.
Bilans jubileuszowego roku
Będąc w tej ławrze trafiłem na końcowe prace remontowe zewnętrznych ścian soboru oraz dwa nowe duże dzwony przygotowywane do umieszczenia na dzwonnicy. W kilka dni później oglądałem w moskiewskiej TV tę uroczystość. Rok jubileuszowy 300-lecia ławry dobiegł bowiem końca, ale nie wszystko udało się wykonać przed jego rozpoczęciem. Program tego jubileuszu był bardzo bogaty. Objął ogółem 116 imprez i wydarzeń. Przygotowywany był zresztą przez pięć lat. Gdy w Aleksandro-Newskiej ławrze byłem po raz pierwszy przed laty, nie zrobiła ona na mnie wrażenia. Sądziłem, że ze względu na jej desakralizację. Ale i obecna tu wizyta pogłębiła tamto wrażenie. Może ze względu na ponurą, późnojesienną pogodę? Mimo iż ławra ta jest ciekawa, zaprojektowana w jednolitym stylu i obecnie ładnie odnowiona, nie dorównuje jednak atrakcyjnością pozostałym monastyrom tej rangi.
Dodaj komentarz