Sankt Petersburg
Tajemnice Soboru Kazańskiego

A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Sobór z wysoką na 80 m kopułą wybudowano w ciągu 10 lat kosztem 4,7 mln rubli z kasy państwowej. I rozebrano równocześnie stojącą obok cerkiew, którą zastąpił. Od razu też, jej wzorem stał się on miejscem upamiętniania wojennej chwały Rosji. Okazja nadarzyła się szybko: zwycięstwo w wojnie z Napoleonem w 1812 roku. Złożono więc w niej łupy wojenne, m.in. zdobyczne francuskie sztandary.
Miejsce spoczynku zasłużonych
Pochowano też wybitnego dowódcę w bitwie pod Borodino, kierującego następnie wypędzaniem Francuzów z Moskwy i Rosji, feldmarszałka Michaiła Kutuzowa. Później odbywały się w niej różne uroczystości, zwłaszcza wojskowe. Ale także msza żałobna po śmierci w 1893 roku kompozytora Piotra Czajkowskiego. Dramatyczny przebieg miały obchody w tym soborze w 1913 roku 300-lecia domu Romanowów. W tłoku, według oficjalnych danych, zadusiło się 34 ludzi.
Muzeum Historii Religii i Ateizmu
Dekoracja wnętrza jest stosunkowo skromna. I to z założenia, a nie w rezultacie szkód jakie w nim spowodowali bolszewicy. W 1922 roku ograbili bowiem sobór z kosztowności, m.in. srebrnych koszulek ikon. W 1928 roku został on zamknięty, a w cztery lata później ponownie otwarty jako Muzeum Historii Religii i Ateizmu. Byłem w nim kilkakrotnie w czasach sowieckich, oglądając w gablotach i na ścianach ówczesną ekspozycję, a przy okazji zachowane malowidła, ikonostas, ołtarze, ikony, rzeźby itp. Północne drzwi soboru odlano z brązu jako replikę sławnej Bramy Raju z XV wieku (dzieło Lorenzo Ghiberti’ego) w baptysterium we Florencji. Wewnątrz świątyni stoi 56 kolumn korynckich z różowego fińskiego granitu. Zachowały się tylko dwie płaskorzeźby. Pozostałe, umieszczone na ścianach wcześniej usunięto już w 1814 roku.
Warto wiedzieć
Od 1991 roku jest to ponownie czynna prawosławna katedra, chociaż początkowo zachowana w niej była ekspozycja muzealna. Na placu przed soborem od 1837 r. stoją pomniki feldmarszałków Michaiła Kutuzowa i Michaiła Barclaya de Tolly.
Dodaj komentarz