Sankt Gallen
W miejscu pustelni świętego Gawła
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
W pobliżu katedry w Sankt Gallen rozpościera się kwartał starego miasta z zabudowaniami pochodzącymi z XVI-XVIII wieków. Interesujące i nadające ton starówce są ich fasady: bogate w wykusze, wielopoziomowe zabudowane balkony z rzeźbionymi elementami, wieżyczki, rzeźby, często malowane, z ornamentami z kutego żelaza, godłami.
Średniowieczny kręty układ wąskich uliczek, zaułków, placyków jest strefą dla pieszych. Najbardziej charakterystycznymi są Gallusstrasse – ulica św. Gawła, Schmiedgasse – zaułek kowali, Spisergasse – z jadłodajniami, Turmgasse – zaułek wieży czy Marktgasse – prowadzący na rynek, noszące znaczące nazwy.
Klasztor z benedyktyńską regułą
Miasto Sankt Gallen wyrosło dookoła opactwa, które powstawało od połowy VIII w. w miejscu pustelni, gdzie sto lat wcześniej pędził ascetyczne życie eremita św. Gaweł. Nad jego grobem w 750 r. św. Otmar wybudował kościół i klasztor z regułą benedyktyńską. Opracowany w latach 820-830 idealny plan zespołu klasztornego, nigdy w Sankt Gallen nie został w całości zrealizowany. Powstał na podstawie ustaleń synodu opatów w Akwizgranie z 817 r., który opierając się na regule św. Benedykta z 529 r. określił, iż wokół kościoła i krużganków klasztornych znaleźć się powinna zabudowa mająca charakter samodzielnego miasta. Stąd w założeniu znalazły się mieszkalne budynki, dom opata, dom lekarzy, dom dla ogrodnika, dom dla rzemieślników, dom dla gości, dla pielgrzymów i ubogich, kuchnia, piekarnia i browar, stajnia – w tym stajnia dla źrebnych klaczy, źrebiąt i ich opiekunów, gęsiarnia, kurnik, owczarnia, koziarnia, obora i chlew – z pomieszczeniami dla obsługi, młyn, stodoła, gospoda, szkoła, skryptorium, biblioteka, szpital – i czego tam jeszcze nie było… Istniały oddzielne kuchnie, latryny, umywalnie dla mnichów, dla nowicjatu, dla gości. Uprawiano ogród warzywny i ogród z ziołami, sad. Klasztor miał swój cmentarz.
Prototyp karolińskiej architektury
W bazylice, przy poprzecznych podziałach w nawach, umieszczono ołtarze przy których liczne w kościołach klasztornych duchowieństwo odprawiało msze (każdy kapłan musiał odprawić codziennie jedną mszę). Poprzeczny transept na wschodzie nawiązywał do architektury rzymskiej. Od zachodu bazylika otrzymała absydę zakończoną półkolistym atrium.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz