Watykan
Cmentarz niemiecki w cieniu bazyliki
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Niewielki – może 50 kroków na 50 – schowany za wysokim murem położony jest cmentarz niemiecki w Rzymie (oficjalnie: Campo Santo dei Teutonici e dei Fiamminghi czyli dosłownie cmentarz Niemców i Flamandów). To zaskakująca w gwarnym otoczeniu oaza spokoju i zieleni, miejsce ostatniego spoczynku w cieniu cyprysów i palm.
Teren, na którym znajduje się cmentarz ma złożoną i długą historię. To tutaj był zlokalizowany cyrk Nerona, znany jako miejsce martyrologii chrześcijan po pożarze Rzymu i tradycyjnie ? ukrzyżowania św. Piotra. Sam cmentarz ma swoje początki w VIII wieku, gdy dookoła konstantyńskiej bazyliki św. Piotra rozsiały się mnisie klasztory i miejsca przyjęć licznych rzesz pielgrzymujących do grobu św. Piotra. Miejsca takie nazwane były „schola” i miały zwykle w swojej strukturze kościół, hospicjum i cmentarz. Wymienia się cztery: Schola Francorum dla Franków, Schola Frisonum dla Fryzów ? pozostałością jest kościól św. św. Michała Archanioła i Magnusa ? narodowy kościół holenderski, Schola Longobardorum i Schola Saxonum, czego istniejącym świadectwem jest szpital Santo Spirito in Sassia. Położona na południe od bazyliki piotrowej Schola Francorum założona została przez Karola Wielkiego ? króla Franków za pontyfikatu Leona III i wspomina się o niej w 799 r. Jej dokładna lokalizacja nie jest ustalona.
Bractwo Niemców i Flamandów
Położenie obecnego cmentarza niemieckiego pochodzi prawdopodobnie z połowy XI w., kiedy to papież Leon IX wydał uregulowanie pogrzebowych obowiązków dla schola, w którym Schola Francorum miała obowiązek chować zmarłych, pochodzących z terenów „na północ od Alp”, rozumianych jako niemieckojęzycznych pielgrzymów Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Dopiero jednak od drugiej połowy XV w. to miejsce ? Campo Santo Teutonico ? oznaczone jest precyzyjnie. Okazję dał Rok Święty 1450 kiedy odnowiony został i cmentarz, i kościół. Wielu niemieckojęzycznych członków rzymskiej kurii zawiązało wówczas ? w 1454 r. bractwo Niemców i Flamandów, istniejące do dzisiaj: Bractwo Matki Boskiej Bolesnej, które jest opiekunem i właścicielem terenu. Stary kościół zastąpiony został nowym z okazji następnego Roku Świętego 1500 i konsekrowany pw. Matki Boskiej Bolesnej (Chiesa di Santa Maria della Piet?).
Pięć wieków pochówków
Ozdobiony w stylu barokowym w XVII w. i gruntownie odrestaurowany w latach 70. XX wieku otwiera się na cmentarz. Wejść do kościoła można tylko z cmentarza. A na cmentarz wchodzi się z Placu Pierwszych Męczenników (Piazza dei Protomartiri Romani), przez furtę w murze z 1772 r, opatrzoną kratownicą z napisem „Teutones in Pace” (1872r.). Ściany czworoboku cmentarza wypełnione są epitafiami i przedstawieniami stacji drogi krzyżowej z XVII w. z majolikowymi XX. wiecznymi obrazami.
Dodaj komentarz