Klimkówka
Dwór Ostoja i jego historia
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Klimkówka to wieś między Iwoniczem a Rymanowem, w woj. podkarpackim. Rozciągnięta jest w dolinie Klimkowskiego Potoku. Warto odwiedzić Dwór Ostoja.
Wieś znana jest od XIV wieku. Na uwagę zasługuje drewniany kościół parafialny z XIX wieku, drewniany kościółek w polach pw. Św. Krzyża i podworski park.
Poczet właścicieli
Wieś miała wielu właścicieli, a byli nimi przeważnie posiadacze sąsiedniego Iwonicza. W XVI wieku i początkowym okresie XVII wieku jej właścicielem był kasztelan sanocki Zbigniew Sienieński, a później ród Bobolów, z którego wywodzi się późniejszy święty Andrzej Bobola. W 1730 roku właścicielem został konfederat barski Józef Kanty Ossoliński herbu Topór. Był też dziedzicem Rymanowa, Dynowa i wielu innych miejscowości. Po nim odziedziczyła wieś jego córka Anna Teresa Potocka z Ossolińskich, słynna z wielkiej urody. W ostatnich latach XVIII wieku sprzedała Klimkówkę i Iwonicz Michałowi Ostaszewskiemu herbu Ostoja. Majątek przechodził z rąk do rąk, ale w ramach rodu. Jednym z nich był Józef Ostaszewski. Mieszkał w Klimkówce ponad czterdzieści lat. Dał się poznać jako znakomity gospodarz. Dobrze traktował ludzi. Jego włościanie nie wzięli udziału w rebelii chłopskiej w 1846 roku.
Zmarł bezdzietnie a majątek przepisał bratankowi Teofilowi Wojciechowi, synowi Sebastiana. Na kilka miesięcy przed śmiercią, Teofil rozdzielił majątek miedzy synów. Klimkówkę dostał Stanisław. Ukończył on studia prawnicze w Krakowie i rolnictwo w Halle. Kontynuował w swym majątku tradycje rodzinne czyli hodowlę zwierząt gospodarskich i koni pełnej krwi angielskiej. Był też wielkim społecznikiem. Po śmierci jego i żony majątek stał się wspólną własnością ich dzieci. Dobra należały do tej rodziny do 1944 roku. Na podstawie dekretu o reformie rolnej Klimkówka została znacjonalizowana, gospodarstwo popadło w ruinę.
Dwór stary i nowy
W XVIII wieku w Klimkówce stanął skromny ale ładny parterowy dwór. Zbudowany był z drzewa modrzewiowego. Ściany zewnętrzne pokryte były gładkim tynkiem. Frontowa elewacja o szeroko rozstawionych osiach ozdobiona była dwoma symetrycznie ustawionymi dwukolumnowymi gankami wejściowymi. Zamknięte one były małymi trójkątnymi szczytami. Od strony ogrodu była weranda. Budynek nakryto wysokim, gładkim dachem czterospadowym pokrytym gontem. W tamtym okresie dwór służył jako mieszkanie administratorów lub dzierżawców.
Poczytaj więcej o okolicy:
Zajrzyj na te strony:
- filmik autorki
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz