Piacenza
Miasto z ducha lombardzkie
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Najważniejsze na Konsylium było wzajemne zbliżenie Zachodu i Wschodu. Obecni oto w Piacenzy wysłannicy bizantyńskiego cesarza Aleksego I Komnena poinformowali o zagrożeniu swego greckiego cesarstwa przez Turków Seldżuckich, przypomnieli o muzułmańskiej okupacji Jerozolimy i poprosili o pomoc łaciński świat. Miejsce tego wydarzenia nosi dziś nazwę Piazza delle Crociate (w ciągu Via Campagna u zachodniego krańca Centro Storico). Bizantyńskie raporty z Piacenzy zdaje się wywarły na Urbanie wielkie wrażenie. Papież polecił je rozpowszechniać w kolejnych miesiącach, głównie we Francji, by niebawem, podczas Concile de Clermont, powoławszy się na Najwyższego (Dio lo vuole, Bóg tego chce) wezwać 27 listopada 1095 roku do chrześcijańskiej wyprawy wojennej dla oswobodzenia Ziemi Świętej (Pierwsza Krucjata 1096-99).
Apeninami nad Morze Liguryjskie
W wiekach średnich, stanowiąc od 1126 roku wolną komunę miejską i ekspandując swe panowanie na okoliczne tereny wiejskie, przejęła Piacenza od hrabiów Malaspina i od biskupów Bobbio kontrolę nad handlowymi marszrutami z liguryjską Genuą, trawersującymi Apeniny a wiodącymi doliną rzeki Trebbia (nb. piękną widokowo). Miasto kojarzono wtedy między innymi z wielkimi imprezami targowymi. Głośne było z nich tak, jak np. Cremona ze swych barchanów, a powiedzmy Lukka z jedwabiu. Do Piacenzy, położonej relatywnie blisko Genui, przeniesiono w 1579 roku także targi z Besançon we Franche-Comté. Pod auspicjami morskiej republiki bezansońskie targi odbywały się w Piacenzy przez ponad sto lat. O ówczesnej prosperity miasta mogą świadczyć monety z wygrawerowanym motto Placentia floret.
Niedoszła stolica
W zmiennym toku szesnastowiecznych wojen włoskich (1494-1559) te skrawki ziemi na rubieżach Lombardii i Emilii, od XIV stulecia będące częścią dominium mediolańskiego, co chwila przechodziły z rąk do rąk. Ostatecznie kwestię ich przynależności rozstrzygnęło Stato Pontificio. W 1545 roku wyłoniło się tutaj bowiem całkiem nowe państwo, uformowane poprzez mariaż Piacenzy i Parmy, wzbogacając sobą i bez tego już barwną na onej niwie mozaikę włoskiej Północy. Jako dziedzicznie lenne księstwo, Ducato di Parma e Piacenza, powołał je papież Paweł III dla swego naturalnego syna Piotra (Pier Luigi Farnese).
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz