Bazylea
Najpiękniejsza katedra w całej Szwajcarii
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Gdy w roku 1019 cesarz rzymski Henryk II Święty (973-1024) zainicjował budowę w Bazylei katedry i wraz z żoną Kunegundą ufundował ją, nie był w stanie przewidzieć, że wznoszenie tej świątyni zakończy się dopiero niemal pięć wieków później ? dokładnie w roku 1500.
Nie wiedział też, że w tym czasie chrześcijaństwo podzieli się, w 1054 r. na wschodnie ? prawosławne i zachodnie ? katolickie. W kilkanaście zaś lat po oddaniu do użytku wieży południowej ? św. Marcina (Martinsturm), co uznawane jest za ostateczne zakończenie budowy, zachodnim wstrząśnie Reformacja, której 500-lecie obchodzone jest w br. I to wyznawcom zreformowanego kościoła od 1529 roku służy cesarska fundacja.
Budowali tu już Celtowie i Rzymianie
Co prawda Henryk II z Kunegundą osobiście zaszczycili 11 października 1019 roku konsekrację nowej świątyni, ale był to w gruncie rzeczy tylko początek jej budowy. Bazylea była, od 1000 roku, wolnym miastem. Do Świętego Cesarstwa Rzymskiego włączona została dopiero w roku 1032, już po śmierci fundatora. Katedra zbudowana w najwyższym miejscu lewobrzeżnej Bazylei, na prawym brzegu Renu ? vis a vis niej na lewym brzegu były wówczas tylko lasy i pola ? na płaskim terenie nazwanym później oraz współcześnie Placem Katedralnym ? Münsterplatz, nie stanęła na pustym miejscu. Budowali na nim już w I w. p.n.e. Celtowie, później zaś swoją warownię Rzymianie. I jest bardzo prawdopodobne, chociaż jednoznacznych dowodów na to nie ma, że już w wiekach VII lub VIII stanęła tu pierwsza katedra.
Poprzedniczki świątyni
Wówczas to siedziba bazylejskiego biskupa ? pierwszym, wzmiankowanym w latach 343-346, był Justynian ? przeniesiona została z pobliskiego Augusta Raurica na Wzgórze Katedralne. Na pewno wiadomo natomiast z wykopalisk, że pierwszy kościół, zwany od imienia biskupa Haitona (805-823) Haitońskim, stanął tu na początku IX wieku. Sąsiadował on od południa z pałacem biskupim. W 917 r. został zdemolowany przez najazd Madziarów. Później wzniesiono na tym miejscu katedrę, także nazwaną od imienia biskupa, tym razem Richarda (ok. 940-950). Kolejna, trójnawowa wczesnoromańska, na fundamentach poprzedniej, budowana za czasów biskupa Alberta II (ok. 999-1025), nazywana bywa czasami Tumem Adalberta. Ale przeważnie od imienia fundatora, późniejszego świętego ? katedrą Henryka. I ją uważa się za podstawę obecnej miejskiej katedry protestanckiej ? kalwińskiej.
Z czerwonego piaskowca sprzed 250 mln lat
Romańsko-gotycka budowla ma mury z czerwonego piaskowca, dzięki czemu z oddali wygląda jak ceglana. Piaskowiec ten pochodził z okresu dolnego triasu, sprzed około 250 mln lat. A obecny, na potrzeby renowacyjne oraz wykonywanie kopii figur, płaskorzeźb i detali architektonicznych, sprowadza się z Freiburga w powiecie Beisgan lub z Doliny Menu.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz