Cefalù
Katedra arabsko-normańska
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Perłą Cefal? jest Duomo ? katedra wybudowana w stylu arabsko-normańskim z elementami sztuki bizantyjskiej. Jest efektem zamierzonego i unikalnego w swojej istocie połączenia elementów architektonicznych i dekoracyjnych właściwych dla różnych tradycji.
Jest w sferze społecznej odzwierciedleniem synkretyzmu między kulturami ? łacińską, islamską i bizantyjską. Ze względu na oryginalność i uniwersalne wartości katedra w Cefal? wraz z katedrą w Monreale i siedmioma budowlami sakralnymi i świeckimi w Palermo (dwa pałace, trzy kościoły, katedra i most), które powstały w normańskim okresie królestwa Sycylii w latach 1130-94, wpisane zostały w 2015 r. na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Wotum Rogera II
Tradycja przypisuje powstanie katedry w Cefal? zobowiązaniu hrabiego Sycylii Rogera II, obietnicy jaką złożył Zbawicielowi, gdy w czasie jego morskiej podróży rozszalał się sztorm. Roger II dobił do plaży w Cefal?. Katedra w tym miejscu miała być podziękowaniem za uratowanie życia. Usytuowanie kościoła nie było przypadkowe. Ogromny dla rybackiej wioski, którą było wówczas Cefal?, gmach katedry wznosi się piramidalnie na wyższej partii zbocza, triumfując nad miastem, a za jego plecami, jak tło dekoracji, dominuje La Rocca. Katedra, w której Roger II chciał być pochowany, przypomina twierdzę. Te dwa aspekty leżą u podstaw budowy Duomo. Normańskie budowle zapewniły ich fundatorowi nieśmiertelność. Prace nad bazyliką w Cefal? podjęto w 1131 r. Już w 1145 r., rzemieślnicy z Konstantynopola, wykonali mozaiki bizantyjskie w absydzie, uchodzące za najstarsze na Sycylii. Przygotowany został również królewski grobowiec. Gdy w 1154 r. Roger II zmarł, budowa katedry trwała. On sam spoczął w katedrze w Palermo. Budowa bazyliki ślimaczyła się przez dziesięciolecia, co wpłynęło na odstępstwa od pierwotnego projektu. Zgodnie z założycielskim planem Rogera II ukończone zostało po jego śmierci tylko prezbiterium. Dopiero w 1240 r. postawiona została fasada. A konsekracja katedry nastąpiła w 1267 r.
Na starożytnej bazie
Z Placu Duomo wstępuje się schodami na taras ? parvis, na którym pierwotnie znajdował się cmentarz. Notabene w miejscu, w którym stoi katedra, odnaleziono pozostałości wcześniejszego jego wykorzystania: fragment rzymskiej drogi i mozaiki z okresu paleo-chrześcijańskiego. Fasadę katedry charakteryzują dwie wieże normańskie z oknami zwieńczone blankami, symbolizującymi władzę papieską i królewską ? doczesną. Portyk z trzema łukami łączący wieże dodany został w 1472 r. przez lombardzkiego architekta Ambrogio da Como. Katedra położona jest na planie krzyża łacińskiego z nawą główną i dwiema bocznymi, oddzielonymi arkadami starożytnych kolumn, których podstawa i kapitele pochodzą z II w. Sklepienie naw jest kasetonowe. Istotnym skarbem dekoracji wnętrza Duomo są mozaiki zajmujące powierzchnię około 650 m kw. W absydzie dominuje monumentalny wizerunek Chrystusa Pantokratora. Ewangelia Jana Ewangelisty, trzymana przez Niego w lewej ręce, otwarta jest na wersecie, zapisanym po grecku i w łacinie: Ja jestem światłością świata. Kto idzie za mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światło życia.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz