Mesyna
Romańska katedra powstała z gruzów
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Mesyna jest jednym z tych miast na świecie, które określa się mianem miejsce bez pamięci. Gdy, w wyniku klęsk żywiołowych czy zniszczeń wojennych, giną na niewyobrażalną skalę gromadzone przez wieki materialne świadectwa własnej historii, zerwany zostaje związek z przeszłością.
Nie dziwi więc, że w tych miastach, które postanowiły pozostać w starych miejscach, ludzie dążą do odbudowy straconych symboli, do ich rekonstrukcji, poszukując w pogorzeliskach i gruzowiskach ocalałych, oryginalnych reliktów. Ocalałych, więc tym bardziej cennych.
Uparcie i skutecznie
Mesyńska katedra przy Placu Katedralnym (Piazza Duomo) zbudowana została za czasów Normanów i konsekrowana w 1197 r. Przez blisko trzy następne stulecia wzbogacana była mozaikami w absydach, dekoracyjnymi portalami, marmurową wykładziną fasady i wyłożoną marmurem podłogą. W nawach bocznych powstały kaplice apostolskie i grobowce. Pierwsze znaczne trzęsienie ziemi w 1783 r. poważnie ją uszkodziło. Zawaliła się wówczas 90-metrowa dzwonnica, w której miejsce zbudowano dwie mniejsze przy bocznych absydach. Po trzęsieniu ziemi w 1908 r. z katedry została kupa gruzów, w których sterczały fragmenty murów obwodowych i absyd.
Historia katedry mesyńskiej podąża za historią miasta. Uparcie i skutecznie została odbudowana w ciągu 20. lat i konsekrowana w 1929 r. pod wezwaniem NMP Wniebowziętej (Santa Maria Assunta). Alianckie bomby zapalające, które wpadły do katedry w czasie nalotu w 1943 r. wywołały trwający dwie doby pożar, którego temperatura topiła elementy z brązu… W 1947 r. drzwi katedry otwarto dla wiernych, a papież Pius XII nadał jej tytuł bazyliki mniejszej – za bohaterstwo.
Odradzająca się jak feniks z popiołów katedra w Mesynie jest mimo zniszczeń kościołem fascynującym. Przytłaczająca większość jej konstrukcji, wyposażenia i dekoracji jest rekonstrukcją. Wartość części oryginalnych, pochodzących z XIV-XVI w. które ocalały – kilka pomników nagrobnych, fragmenty mozaiki w lewej absydzie czy płaskorzeźba z Hieronimem przy kaplicy Zmartwychwstałego Chrystusa – jest w tym aspekcie nieoceniona.
Trzy portale
Dekoracja fasady bazyliki z trzema portalami pochodzi z XIV-XVI w. Ozdobiona jest marmurowymi intarsjami i pasmami płaskorzeźb przedstawiających m.in. siew, zbiory plonów, zbiory oliwek. Lewy portal ozdobiony zoomorficznymi spiralami pochodzi z XIV w. i prawie pozostał nietknięty w trzęsieniu ziemi w 1908 r. XVI-wieczny portal prawy z zoomorficznym ornamentem przedstawiającym stworzenia symboliczne – pelikana, gryfa, feniksa – rozpadł się prawie całkowicie na drobne części w 1908 r. Skomponowany jest z tych oryginalnych fragmentów.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz