Val Contrin to ładna dolina i trochę inna od pozostałych w Dolomitach. Na początku jest dość stroma i zalesiona. Ścieżka nr 602 wije się zakosami. Wzdłuż doliny płynie potok Ruf de Contrin. Gdzieniegdzie należy go przeskoczyć?

Wyższa część doliny jest niemal płaska, z szeroką drogą. Otoczona jest murami skalnymi zachodniej i południowej ściany Marmolady. Tu po raz pierwszy spotkałam stado pięknych swobodnie wędrujących koni. Dolina jest mało odwiedzana przez polskich turystów a szkoda. Mało tu ludzi, więc jest cisza i piękno.

Ruszamy na wycieczkę

Jadąc od strony Canazei zatrzymujemy się na końcu miejscowości Alba (Delba) a przed miejscowością Penia. Jest tu duży parking w otoczeniu ładnych pensjonatów. Obok znajduje się dolna stacja kolejki linowej pod Rif. Ciampac, skąd prowadzi via ferrata ?Finanzieri? na piękny szczyt Colac ( 2715 m n.p.m. ).

W górę doliny

Wchodzimy na szlak nr 602 i zaczynamy się wspinać. Nie jest to jednak bardzo długi odcinek. Pod bufetem Baita Locia de Contrin (1736 m n.p.m.) teren się wyrównuje. Spod budynku rozciąga się ładna panorama na Canazei, Albę i Penię. Za bufetem wychodzimy z lasu na piękną halę. Pod ścianami skalnymi porusza się stado koni, które w drodze powrotnej zatarasowało nam drogę i wcale nie łatwo było je przegonić. Były bardzo pokojowo nastawione do towarzystwa ludzi.

Pod skalnym urwiskiem

Po lewej stronie widzimy interesujące urwiska skalne nazwane Vernel. Gran Vernel ma wysokość 3210 m n.p.m.. Skały te mają typowe dla całego masywu Marmolady zabarwienie. Przekraczamy potok przez drewniany mostek i dochodzimy do hali Malga Cianci (1900 m n.p.m.). Jest tu ładny budynek restauracji o tej samej nazwie. W czasie naszej wędrówki trwały przygotowania do otwarcia sezonu.

Do schroniska

Teraz ścieżka zaczyna się lekko wspinać. Z daleka widać już dach schroniska. Rifugio Contrin (2016 m n.p.m.). Ma wiele miejsc noclegowych, ale otwarte jest tylko w sezonie. Jest tu główny, stylowy budynek, budynki pomocnicze i kaplica. Obiekty otoczone są dekoracyjnym murem skalnym i wchodzi się tu po kamiennych schodach. Z kamienia zbudowane jest też schronisko i duży taras przed nim. Właścicielem schroniska są włoscy żołnierze górscy Alpini. W środku budynku wisi na ścianie sporych rozmiarów portret Jana Pawła II.

Pod granią Marmolady

Z tarasu jest fascynująca panorama. Nam trochę przeszkodziła ulewa, ale chmury dość szybko się rozstąpiły. Wzrok przyciąga zachodnia grań Marmolady. Stąd można ruszyć na wiele łatwych i trudnych szlaków. Można przejść ferratą nad Lago Fedaja znajdujące się u stóp północnej ściany Marmolady lub przejść ścieżkami turystycznymi do Val de San Nicolo oraz przedostać się na halę Fuciade (Fuchiade).

Przeczytaj także...

Val di Fassa. Małe miasteczka w wielkiej dolinie

Autorka: Barbara Górecka

Otoczenie jest fantastyczne. Białe wapienne ściany, zielone łąki i lasy, jeziora. Miasteczka są typowo turystyczne i większych zabytków tu nie ma. Jak wszędzie w regionie jest nazewnictwo dwujęzyczne i należy się do tego przyzwyczaić.

Val di San Nicolo. Pod skalnymi ścianami

Autorka: Barbara Górecka

Val di San Nicolo to dość długa dolina boczna odchodząca na wschód od Val di Fassa w Dolomitach. Są tu dobre punkty wypadowe na niezbyt trudne ale długie wycieczki w rejon podgrupy Dolomiti Fassani, która zaliczana jest do królestwa Marmolady.

Horsens. Miasto Vitusa Beringa

Autorka: Halina Puławska

Vitus Bering rowadził dwie ekspedycje morskie, leżące w planach cara Piotra Wielkiego. W trakcie pierwszej wypłynął z Kamczatki ku północy na wody arktyczne, udowadniając tym samym, że Azja i Ameryka nie łączą się lądem.

Poczytaj więcej o okolicy:

Lago di Sorapiss. Turkusowe jezioro w skalnym amfiteatrze

Sela Brunech. Ścieżką ponad dolinami

Passo Giau. Na zachód słońca spoglądamy z przełęczy

Campitello. Szlak okrężny wokół miasta