Luksemburg
Forty, mury, bastiony i kazamaty
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
We wschodniej części Starego Miasta, ponad dolinami Alzette i Pétrusse wznoszą się potężne mury obronne i bastiony. Pierwsze fortyfikacje wybudował tu w X wieku Zygfryd z Lotaryngii, który dawną rzymską osadę przekształcił w miasto. Na skraju parowów z pionowymi ścianami utworzonymi przez wspomniane rzeki wzniósł twierdzę.
W 1340 roku nastąpiła kolejna faza fortyfikowania miasta i wzniesiono wówczas nowe mury obronne. W 1554 roku wielka eksplozja prochu armatniego poważnie zniszczyła zabudowania średniowieczne. Ponieważ położenie Luksemburga było strategiczne, więc miasto było narażone na nieprzyjacielskie najazdy. Pierwotne proste fortyfikacje więc rozbudowano. W XVII wieku zaczęto budować kazamaty. Początkowo robili to Burgundczycy a następnie prace przejęli Hiszpanie.
Rozbudowano wcześniej wydrążone korytarze i przebudowano fortyfikacje naziemne. Pracami kierował Szwed Issac von Trybach. Zbudował on potężny Beck Bastion o wysokości 27 metrów. Bastion nazwano tak na cześć barona Johanna von Becka.
Hiszpanie zaczęli budowę Ravelin du Pate, wzmacniając obronność Beck Bastion. Była to budowla o trójkątnej konstrukcji. Na początku XVIII wieku Austriacy dobudowali l’Ecluse Burbon i Wielkie Schody oraz kazamaty Petrusse. W nich ulokowano 54 działa armatnie. W 1846 roku zaczęto budować drugi i trzeci pierścień obrony.
W sumie fortyfikacje miały 23 kilometry wydrążonych tuneli i galerii. Niektóre z nich schodziły pod ziemię na głębokość 46 metrów. Umieszczono w nich piekarnie, zakłady rzemieślnicze, kuchnie, lazarety, centra dowodzenia, stajnie, magazyny i koszary. Cały system obronny składał się z trzech pierścieni murów, 24 fortów i 16 bastionów. Na przełomie XVIII / XIX wieku twierdzę zaczęto nazywać Gibraltarem Północy. W drugiej połowie XIX wieku rozebrano i zasypano większość umocnień. Do dzisiaj przetrwało 10 proc. murów i 17 kilometrów tuneli. Ocalały kazamaty Bock i Petrusse. W 1933 roku udostępniono je turystom. W czasie wojen światowych w kazamatach urządzono schrony dla ludności cywilnej.
W 1994 roku kazamaty i fortyfikacje wraz ze Starym Miastem zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego UNESCO. Kazamaty można zwiedzać tylko z miejscowym przewodnikiem.
Poczytaj więcej o okolicy:
Zajrzyj na te strony:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Pisz razem z nami
Dlaczego otwarty? Bo jego pisanie nigdy się nie kończy... Bo może go pisać każdy, także Ty...
przyślij swój tekst i zdjęcia
Dodaj komentarz