Plan był taki: wyjechać samochodem najwyżej jak się da, rzucić okiem na słynną odkrywkową kopalnię siarki pod szczytem Negoiu Românesc, która rozebrała pół góry i zniszczyła bezpowrotnie kawałek świata, zdobyć szczyt Pietrosa Kelimeńskiego i odpocząć po wędrówce?

Mimo przeszkód, plan udało się zrealizować. Zanim jednak to się stało, drogę w dolinie przegrodził nam szlaban. Pierwsza myśl była taka, że koniec. Jednak pan szlabanowy był bardzo życzliwy, na wszystkie pytania odpowiadał: YES! W dodatku otworzył szlaban bez żadnych oczekiwań wobec naszego portfela. Zdumiewające.

Jedziemy Drogą Transkelimeńską

Wybudowano ją w 1971 roku, wkrótce po otwarciu wspomnianej kopalni siarki (napisałam o niej w osobnym artykule). Droga łączy miejscowości Vatra Dornei  (polska, historyczna, raczej nieużywana dziś nazwa to Watra Dorna) w Bukowinie i Topli?a w Siedmiogrodzie. Droga przekracza masyw górski nieco powyżej Şaua Negoiul i wznosi się bardzo blisko szczytu  Răţitiş, na którym ulokowała się stacja meteorologiczna.

Parkujemy pośrodku niczego

Porządny, choć dość wąski asfalt doprowadził nas do kopalni. Na wjeździe kolejny szlaban, na szczęście otwarty. Niewiele życia wokół. Powyżej droga zaczyna rozmieniać się na drobne: tu kilka płyt betonowych, tam wyjeżdżone koleiny, gdzie indziej kałuża ? z trudem utrzymujemy właściwy trakt. Wreszcie stajemy nieco powyżej przełęczy (Şaua Negoiul, 1705 m n.p.m.), na sztucznie usypanym z kopalnianych odpadów tarasie. Parkujemy pośrodku niczego. W przekonaniu że wiedzie tędy droga jezdna utwierdza nas fakt, że z przeciwnej strony też jedzie samochód.  Nie zatrzymał się ? pewnie przemierzał góry w nieturystycznej sprawie.

Na podejściu

Masyw Pietrosa widać z naszego parkingu jak na dłoni. Nie widać jednak najwyższego szczytu, bo kryje się za załomem grzbietu. Idziemy za znakami czerwonego paska. Najpierw w dół, do przełęczy, potem w górę, wśród kamieni i kosówek. Wśród kosówek rosną prawdziwki. Przy ścieżce tablica edukacyjna opowiadająca nam o wulkanicznej przeszłości tych gór. Cały czas towarzyszą nam ładne widoki na siedmiogrodzką stronę łuku Karpat. Widzimy też dalszą część Drogi Transkelimeńskiej. Tylko za plecami koszmarna dziura i pokopalniane hałdy.

Przeczytaj także...

Góry Kelimeńskie. W żółtym leju odkrywkowej kopalni siarki

Autorka: Anna Ochremiak

Eksploatację złoża siarki rozpoczęto z wielką pompą w 1969 roku. I chociaż szybko okazało się, że wydobycie siarki w tym miejscu jest kompletnie nieopłacalne, to kopalnia funkcjonowała do 1997 roku. Została po niej wielka dziura.

Nowa Ruda. W podziemiach kopalni węgla

Autor: Waldemar Rusek

W roku 1996, gdy z kopalni wyjechali ostatni górnicy, powstała Podziemna Trasa Turystyczna jako Muzeum Górnictwa. Zwiedzanie odbywa się co 30 minut z przewodnikiem. Nie ma ograniczeń, przewodnik pójdzie nawet z jedną osobą.

Nowa Ruda. Żółtym wagonikiem do kopalni

Autorka: Elżbieta Tomczyk-Miczka

Wzdłuż trasy ustawiono ekspozycje prezentujące pracę górników, koni a nawet dzieci, a efekty audiowizualne – wystrzały i dymy – dodają wiarygodności przestrzeni górniczej.

Poczytaj więcej o okolicy:

Ciumârna. Serpentyną przez Obczyny Bukowińskie

Góry Kelimeńskie. Drakula i miód na przełęczy Tihuţa

Góry Kelimeńskie. Do skał Dwunastu Apostołów

Masyw Rarău-Giumalău. Samochodem pod Skały Księżniczki