Monte Cristallo
Kubełkiem pod ferratą
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Niewielka grupa górska Cristallo-Pomagagnon leży na północ od Cortiny d?Ampezzo. Składa się z dwóch części bardzo różniących się od siebie.
Monte Cristallo (3216 m n.p.m. ) to ogromne gniazdo górskie z kilkoma trzytysięcznikami: Monte Cristallo, Cima di Mezzo, Cristallino d?Ampezzo? Równolegle do grani głównej ciągnie się mur Pomagagnon ? z niewielkimi szczytami. Te masywy rozdziela rozległa dolina: Val Padeon. Grupa ta jest atrakcyjna turystycznie ze względu na ciekawe via ferraty.
Na Monte Cristallo wybieram się z Rio Gere. Z campingu w Misurinie podwożą mnie do tego miejsca znajomi. Można tu też dojechać autobusem, bo połączenia są dość dobre. Capanna Rio Gere znajduje się przy szosie Misurina ? Cortina. Jest to dolna stacja wyciągu krzesełkowego do rifugio (schronisko) Son Forca pod południową ścianą Monte Cristallo.
Zaplanowałam przejazd kolejką gondolową do rifugio Son Forca. Stamtąd spacer Val Padeon (szlaki nr 203/204/205) wzdłuż potoku Rio Bosco, między masywami Cristallo i Pomagagnon. Dalej przejście do Passo Tre Croci i wejście do Val Popena (szlak 222). Zejście wzdłuż potoku Rio Popena do Misuriny. Plany planami a życie je weryfikuje.
Tak więc wyjeżdżam kolejką (8 euro) do stacji przesiadkowej pod rifugio Son Forca. To prywatne schronisko ma 16 miejsc noclegowych, jest otwarte od lipca do września. Za schroniskiem widać stromy potężny żleb, którym można wejść na szczyt, lecz jest to droga mało ciekawa, a bardzo uciążliwa.
Roztacza się przede mną piękna i rozległa panorama. Przygniata mnie masyw Cristallo. Po przeciwnej stronie piętrzy się Pomagagnon. U jego stóp mieni się turkusowym kolorem sztuczne jeziorko. Czy jest ono ładne czy brzydkie ? zdania są podzielone. Mnie się podoba. Po lewej stronie widzę masyw Sorapiss z zaśnieżonymi żlebami i przełęczami. Moja zaduma trwa chwilę. Jednocześnie wzrok przyciąga drugi etap kolejki, tym razem śmieszne dwuosobowe ?kubełki?. Zaczynam toczyć wewnętrzną walkę planowo/cenowo/logiczną: jeśli wyjadę, to mój plan upada? bilet kosztuje 12.50 euro (w tym powrotny)? taka okazja już się może nie powtórzyć, a tym bardziej przy pięknej pogodzie? Co wygrywa? Logika. Kupuję bilet, wciskam się do kubełka i jazda w górę. Trwa to dość długo, więc mogę zrobić troszkę zdjęć i nagrać kilka ujęć wideo. Udaje mi się ?złapać? słynny mostek na ferracie Dibona, zwany Ponte Cristallo. Jadąc kolejką widzę, jak uciążliwy jest szlak pieszy?
Poczytaj więcej o okolicy:
Zajrzyj na te strony:
Komentarze: 2
Dodaj komentarz
Piesze wycieczki w Dolomitach
Dopóki nogi noszą, trzeba próbować... nawet, jeśli czasem strach zagląda w oczy... O wycieczkach w Dolomity opowiada Barbara Górecka
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Też chciałem wyjechać kubełkową kolejką, ale mimo, że był środek lata, była w remoncie. Zupełnie bez sensu. Byliśmy gotowi na ferratę, ale podejście do schroniska zajęłoby nam zbyt wiele czasu. Odpuściliśmy fotografując tylko bezczynne kubełki. I ciekawostka – na mapie narysowano wyciąg krzesełkowy. Podobno na zimę wieszają tam krzesła?
Nie sądzę, bo na górnej stacji nie ma absolutnie miejsca choćby na dwa krzesełka. Nie wyobrażam sobie też zjazdu tym żlebem. Owszem są krzesełka, a nawet kanapa na dwóch dolnych odcinkach, i to jest na mapie.
Dobrze, że nie podchodziliście w górę bo jest to „zabójstwo” i na VF już nie mielibyście ochoty :). Można obejrzeć na filmiku jak to wygląda