Kurion
Antyczne ruiny z widokiem na morze
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Po zachodniej stronie nasady najbardziej na południe wysuniętego półwyspu Cypru, na skalistym wzgórzu górującym nad piękną zatoką Morza Śródziemnego ? Episkopi leżą najrozleglejsze na wyspie antyczne ruiny miasta Kurion (Kourion, ???????) i sanktuarium Apolla Hylatesa.
Z największego na Cyprze, stutysięcznego miasta portowego Limassol (Lemesos), prowadzi tu (ok.12 km) biegnąca na zachód lokalna szosa B6. Szosa ta jak gdyby odcina ten półwysep od reszty wyspy. Gdy po prawej stronie pojawiają się niemal pionowe skały, trafimy u ich podstawy najpierw na wykute w kamieniu, od dawna puste antyczne groby i grobowce.
Miasto Koureasa, syna króla Kinyrasa
Około 150 metrów dalej na zachód i nieco pod górę, jest brama oraz kasa terenu wykopalisk. Ale dla wygody turystów po jej minięciu samochodem wjechać można aż na szczyt skały, skąd najwygodniej rozpocząć zwiedzanie. Ze wzgórza roztacza się wspaniały widok na morze oraz okolice, z antycznymi ruinami rozległej rzymskiej wilii ? Eustoliusa przykrytymi dachem na pierwszym planie. To jedna z dwu części antycznego miasta.
Wspomniane sanktuarium Apolla położone jest około dwu kilometrów dalej na zachód. Już ta odległość daje pojęcie, jak dużym i znaczącym miastem było przed wiekami Kurion. W okresie największego rozwoju liczyło ono około 20 tys. mieszkańców. Według najwybitniejszego greckiego historyka antycznego Herodota (ok. 484-426 r. p.n.e.) miasto to założył Koureas, syn pierwszego mitologicznego króla Cypru Kinyrasa. Tego, który miał Agamemnowi ofiarować cenną kolczugę i był, według mitologii, synem samego boga Apollona. Jest prawdopodobne, że miejsce to było zasiedlone już w neolicie.
Koloniści z mykeńskiego Argos
Historycy przyjmują, że Kurion założony został w XIII w. p.n.e. przez kolonistów z Argos ? antycznego miasta na Peloponezie, w czasach kultury mykeńskiej. Ale z tamtych czasów nie zachowało się praktycznie nic. Najstarsze odkopane fragmenty miasta ? pozostałości po archaicznym ołtarzu, na którym pielgrzymi składali dary ? pochodzą z VIII-VII w. p.n.e. Ale większe pochodzą dopiero z IV w p.n.e. Do świetności i rozkwitu miasto to dochodziło przez wieki. Bywało samodzielnym miastem ? królestwem, ale i w składzie większych i silniejszych państw.
Popierało Persów, gdy najeżdżali Cypr, a później Aleksandra Wielkiego, gdy ten odbijał wyspę z ich rąk. W połowie I w. p.n.e. miasto, wraz z całym Cyprem, dostało się we władanie Rzymu. Przeżywało wtedy, oraz na początku okresu bizantyjskiego, lata największej świetności. Chociaż i wcześniej, w czasach greckich, zwłaszcza w II w. p.n.e., było miastem znaczącym oraz ważnym ośrodkiem kultu Apollona Hylatesa ? opiekuna lasów, a zarazem patrona miasta. Kult ten sięgał aż VIII w. p.n.e., chociaż zachowane ruiny poświęconego mu sanktuarium datowane są dopiero na wczesny okres rzymski.
365 rok: tragiczne trzęsienie ziemi i tsunami
Kres wspaniałego rozwoju Kurionu przyniosła seria trzęsień ziemi w IV w. n.e., zwłaszcza najtragiczniejsze w roku 365 r. Wywołało ono także tsunami, które zalało miasto i spowodowało śmierć większości mieszkańców. Jak potężna musiała to być fala, wystarczy popatrzeć na wysokość tego skalistego klifu. Wkrótce miasto częściowo odbudowano ? było już wówczas miastem chrześcijańskim, z ruinami antycznym świątyń, ale i bazyliką datowaną na V w. i siedzibą biskupa. Nie odzyskało ono już jednak dawnej świetności, a siedzibę biskupa przeniesiono do pobliskiego Episkopi. Ostateczny koniec położyły mu najazdy arabskie w VI-VII w.
Poczytaj więcej o okolicy:
Komentarze: 2
Dodaj komentarz
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
I ja tam byłem…
To bardzo interesujące ruiny. Tu na przykład – mozaiki w tle, a z przodu chyba – kibelek…