Betonowy o ciekawej architekturze kościół w centrum Longarone przypomina o wydarzeniach z lat, kiedy wydarzyła się tu tragedia 9 października 1963 roku.

Ofiary katastrofy (pisze o niej w osobnym artykule) zostały pochowane na cmentarzu znajdującym poza obecnym miastem. Wielu nie udało się odnaleźć i mają symboliczne groby. Ci, którzy przeżyli, spędzili wiele miesięcy w szpitalach. Gdy wyszli, ich świat już nie istniał. Stracili wszystko: przyjaciół, rodzinę, dobytek. Dziś to już starzy ludzie, ale wspomnienia zawsze takie same, tragiczne.

Jak to było

Na ?grobach? nigdy nie odnalezionych ludzi, zaczęto budować w 1971 roku nowe Longarone. Architektura nowoczesna jak na tamte lata. Nie znajdzie się tu typowych włoskich uliczek, zaułków i domków. Jest blokowisko. Nie ma centrum, nie ma rynku? W wielu miejscach postawiono tablice ze zdjęciami pokazującymi jak dane miejsce wyglądało przed zalaniem. To takie muzeum na wolnym powietrzu. W nienaruszonym stanie został tylko jeden budynek i dziś jest tam urząd miasta.

Kościelny amfiteatr

Najbardziej wstrząsającym miejscem jest kościół w Longarone. Kościół zaprojektował Giovanni Michelucci, w miejscu starej świątyni. Był on słynnym włoskim architektem.
Poświęcenie kamienia węgielnego miało miejsce 9 października 1975 roku, a poświęcenie kościoła tego samego dnia 1983 roku. Został wybudowany z żelbetu, w kształcie amfiteatru, z dodatkowym tarasem tworzącym amfiteatr na dachu. Stamtąd jest widok na całą okolicę. Pochyłe ściany służą jako podparcie amfiteatralnych siedzisk we wnętrzu i na otwartej przestrzeni.Całość otacza rampa łącząca oba poziomy. Na jednej ze ścian jest tablica upamiętniająca wszystkie osoby, które zginęły w katastrofie. W podziemiach zebrano pozostałości po starym kościele, które zdołano wyciągnąć z zalanych terenów. Kościół ma kilka pomieszczeń. Mogą tu bywać i wierzący i niewierzący. Organizowane są różne imprezy kulturalne w amfiteatrze górnym, a nabożeństwa w tym dolnym. Najniżej są sale wystawowe. W tych zakamarkach jest kaplica Krzyża Świętego, a w niej obraz przedstawiający Zbawiciela. Przy ołtarzu stoi cudownie ocalona figura Matki Boskiej. Mieszkańcy wyłowili ją z nurtów rzeki.

* * *

Wizyta w Longarone na długo pozostaje w pamięci.

Przeczytaj także...

Val di Zoldo. Droga przez Bosconero

Autorka: Barbara Górecka

Droga którą jedziemy, łączy Val di Zoldo z Val Boite. Góry w tej grupie są dość charakterystyczne. Szczyty mają ostre, a ściany opadają ku dolinom niedostępnymi urwiskami. Przełęcze są zawieszone wysoko i dlatego droga do łatwych nie należy, szczególnie zimą.

Longarone. Miasto zatopione w wyniku katastrofy

Autorka: Barbara Górecka

Odbudowano miasto na wzgórzu i dziś jest nietypowym miastem w Alpach, bo to po prostu blokowisko w stylu lat sześćdziesiątych tamtego wieku. Zbiornik został zasypany skałami i ziemią i tak jest do dziś. Tama nie została uszkodzona i można ją oglądać.

Horsens. Miasto Vitusa Beringa

Autorka: Halina Puławska

Vitus Bering rowadził dwie ekspedycje morskie, leżące w planach cara Piotra Wielkiego. W trakcie pierwszej wypłynął z Kamczatki ku północy na wody arktyczne, udowadniając tym samym, że Azja i Ameryka nie łączą się lądem.

Poczytaj więcej o okolicy:

Marmolada. Pod najwyższym szczytem Dolomitów

Sassolungo. Podglądamy jak żyją świstaki

Cortina d'Ampezzo. W olimpijskim kurorcie

Padon. Zielony grzbiet wśród skał