Skały Adrszpaskie (Adršpašské skály) to unikalne skalne miasto w północno-wschodnich Czechach. Przez rozległy labirynt skalnych wież i głębokich wąwozów przepływa rzeka Metuja (Metuje), która tu jest małym potoczkiem.

Drugą dużą grupą skalną są Teplickie Skały (Teplické skály) ? bardziej dzikie i rzadziej odwiedzane przez turystów. Skały Adrszpaskie stanowią ściśle chroniony rezerwat przyrody, ale udostępniono je zwiedzającym. Obydwa skalne miasta są bardzo dobrze oznakowane szlakami turystycznymi.

Dwa wieki turystyki

Skalne miasta są częścią Gór Stołowych, które po tej stronie granicy noszą nazwę Broumovska vrchovina. Przyciągały podróżników już od końca XVIII wieku. Przez długie lata wiedza o nich była niewielka. Okoliczni mieszkańcy szukali tu schronienia, kiedy czuli się zagrożeni w swych domostwach. Tu znajdowali bezpieczeństwo w czasie wojen. Około 1700 roku zaczęli tu przybywać z sąsiedniego Śląska pierwsi pionierzy turystyki. Najstarszy wizerunek tych skał pochodzi z 1739 roku. Bywało tu wiele znanych postaci: królowa pruska Luisa, kurfirst saski i król polski Fryderyk August, cesarz austriacki Karol i wielu innych. W 1824 roku wśród skał wybuchł wielki pożar. Trwał kilka tygodni i zniszczył niemal całą roślinność. Wtedy labirynty skalne stały się dostępne. Właściciele tych ziem zaczęli budować pierwsze szlaki turystyczne.

Szlakiem między skałkami

Początek naszej trasy to Adršpach. Stąd prowadzi zielony szlak okrężny. Do przejścia są dwie pętle: mała i duża. Polecam przejście obiema drogami. Wejście na małą pętlę  znajduje się przy hotelu ?Skalní město?. Jest tu duży parking i zaplecze gastronomiczne oraz wiele punktów z pamiątkami. Idziemy aleją lipową, mijając po prawej stronie niewielki staw, przy którym jest kasa. Dalej przemieszczamy się piaszczystą dróżką po tzw. ?Pętli wejściowej?. Cały czas towarzyszy nam rzeczka Metuja. Mijamy Dzban, pierwszą charakterystyczną formę skalną z sześciometrowym oknem skalnym. Dalej jest Głowa Cukru, Małe Organy i wiele innych, a każda ważniejsza jest opisana na tablicach informacyjnych.
* Dzban (Džbán) to potężna skalna baszta. Na tę skałę prowadzi droga wspinaczkowa. Po raz pierwszy została zdobyta w 1935 roku. Unikalne sześciometrowe okno skalne tworzy ?uch? dzbana.
* Głowa Cukru (Homole cukru) to jedna z najbardziej charakterystycznych form skalnych. Jest to ogromna skała, węższa u dołu  szersza u góry. Jej wysokość wynosi  52 metry. Obwód u podstawy to 3 metry, a u wierzchołka 13 metrów. Jej kształt jest efektem działania wilgotnego powietrza i procesów wietrzenia. Pod skałą jest zwyczaj podkładania patyków, aby się nie przewróciła?

Przeczytaj także...

Adrszpach. W sudeckich skalnych miastach

Autor: Waldemar Rusek

Skalne miasta odkryli turyści około roku 1700, gdy ze Śląska zaczęli przybywać pionierzy turystyki. Podziwiali te skały znani ludzie. Królowa pruska Luiza, król polski August II Mocny, cesarz Józef II, Johann Wolfgang Goethe. I ja tam byłem dwa razy.

Dolina Prądnika. Do Bramy Krakowskiej obok Igły Deotymy

Autorka: Barbara Górecka

Już widać duża polanę a przy niej ogromne skały. To Brama Krakowska. Nazwa jej wywodzi się od szlaku handlowego, który miał tędy przechodzić do Krakowa. Z polany jest fantastyczny widok na grupy skalne po drugiej stronie potoku.

Adršpach. Wielką pętlą przez Skalne Miasto

Autorka: Barbara Górecka

Stromymi schodami schodzimy na dno wąwozu, a później wspinamy się po następnych schodach między Starostą i Starościną. Przeciskamy się przez wąską Mysią Dziurę i wychodzimy do Parku Karkonosza...

Poczytaj więcej o okolicy:

Karpacz. Jak postrzegam kurort u podnóża Śnieżki

Szklarska Poręba. Działo się wiele u Wodospadu Szklarki

Szklarska Poręba. Rzut oka na miasto z sanatorium Granit

Śnieżka. Z Karpacza, w wichrze i mgle