Delft
Miasto wyrosłe przy kanale
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Delft położone jest nad rzeką Schie, w odległości około 10 km od Hagi. Transportem publicznym (pociąg, tramwaj) można się tu dostać z Hagi w ciągu 15 minut, dla rowerzystów czy piechurów dotarcie do Delftu również nie będzie zbyt wyczerpujące.
Ja skorzystałam z tramwaju linii nr 1 i wysiadłam na przystanku Prinsenhof. Przywitał mnie wiatrak, dla Holandii obiekt emblematyczny. Wiatrak – młyn o nazwie De Ross (róża) jest swoistą ikoną Delftu. Jest jedynym istniejącym z piętnastu wiatraków, które kiedyś stały przy murach obronnych miasta. Służył jako młyn do produkcji mąki. Obecnie jest obiektem kultury, ale i czynnym młynem – w weekendy miele się w nim ziarno na mąkę.
Przystanek tramwajowy Prinsenhof to wskazówka, że w pobliżu znajduje się dwór książęcy, w którym zamieszkał „ojciec” Niderlandów, książę Wilhelm I Orański, pradziad panującej dzisiaj w Holandii dynastii orańskiej. To w Prinsenhofie książę został zamordowany przez katolickiego fanatyka, Francuza Balthazara Gèrarda, na zlecenie hiszpańskiego króla Filipa II w 1584 r.
Oryginalnie Prinsenhof był klasztorem z XV w., wybudowanym w stylu burgundzkiego gotyku. Obecnie mieści się w nim miejskie muzeum poświęcone Wilhelmowi Orańskiemu i wojnie o niepodległość Niderlandów. W muzeum eksponowane są kolekcje XVII-wiecznej sztuki, obrazy, historyczne mapy i przedmioty użytkowe, m.in. porcelana z Delftu. W ogrodzie Prinsenhof stoi pomnik Wilhelma Orańskiego.
Z czym kojarzy się Delft?
Z bogatą, trwającą od XI wieku historią, z orańską monarchią, z produkcją fajansu w charakterystycznym błękitnym kolorze. W złotym, siedemnastym wieku Delft było zamożnym kupieckim miasteczkiem, jednym z ważniejszych portów legendarnej Kompanii Wschodnioindyjskiej (VOC).
Delft porównuje się do Amsterdamu, i ze względu na urodę, i na kanały. Ale jego historyczne centrum nie jest tak duże, łatwo jest je zwiedzić, ogarnąć i poczuć wyjątkową, spokojną atmosferę zabytkowego miasteczka. Tworzą ją wąskie, nastrojowe uliczki i wiekowe, liczące około 600 lat kamienice z różnorodnymi szczytami, usytuowane wzdłuż kanałów, których nierównomierną siatką poprzecinane jest miasto.
Kanały Delftu są zielone, porastają je glony i wodna kwitnąca roślinność. Cudowne. To odróżnia je od kanałów Amsterdamu.
Mury wokół kanału
Nazwa miasta, oznaczająca kopanie, wykop, nawiązuje do starej, sztucznie wykopanej fosy (gracht), która była kanałem melioracyjnym do osuszania podmokłego terenu. Ten kanał powstał około 1100 r. i nazwany został delft. To, istniejący do dzisiaj, założycielski Stary Kanał czyli Oude Delft. Później wokół osady, która wyrosła przy tymże kanale, wykopano następny, nowy gracht – Nieuve Delft… I następny. Wzdłuż kanałów otaczających miasto zbudowano fortyfikacje, mury miejskie z bramami. Miasto rozbudowywało się wraz z kanałami i w 1246 r. Delft uzyskało prawa miejskie.
Murów miejskich już nie ma. Ich fragmenty znajdują się przy Oostpoort czyli Wschodniej Bramie zbudowanej około 1400 r. To jedyna oryginalna, gotycka brama miejska. Bardzo fotogeniczna. Znajduje się na końcu kanału wschodniego i zamyka niejako historyczną część miasta od tej strony. Przed bramą znajduje się typowo holenderski most zwodzony (Oostpoortbrug) pochodzący z 1534 roku.
Wokół Nowego Kościoła
Centralnym punktem Delftu jest Groote Markt, rynek, przy którym stoi XV-wieczny Nieuve Kerk (Nowy Kościół) ze strzelistą wieżą oraz pochodzący z początku XVII w. piękny, ozdobny ratusz. Między nimi stanął pomnik Hugo Grocjusza (Hugo Grotius, Huig de Groot, 1583-1645), zwanego ojcem prawa międzynarodowego.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz