Ten zakątek Italii mało jest znany w Polsce. Ragione d’Abruzzo ? Autonomiczny Region Abruzów, czyli Abruzja leży nad środkowym wybrzeżem Adriatyku.

Między jego brzegiem i środkowymi Apeninami, z ich najwyższym szczytem Corno Grande w masywie Gran Sasso d’ltalia (2914 m n.p.m.) w północnej części, oraz Monte Amoro (2793 m n.p.m.) w centrum ? po Monti Simbruini i Val Roveto na zachodzie, przy administracyjnej granicy z regionem Lacjum.

To już ekonomiczne południe

I chociaż Abruzja, zajmująca 10,8 tys. km kw., z 1,3 mln mieszkańców, geograficznie leży we Włoszech środkowych, na wysokości Rzymu, to gospodarczo zaliczana jest do biedniejszego południa. Nie ma w niej bowiem bogatego ? jeżeli pominąć spożywczy, elektrotechniczny, włókienniczy, wydobycie gazu ziemnego czy cementowy ? przemysłu. Dominuje rolnictwo i rybołówstwo. Pod względem zabytków też pozostaje w tyle za tak stawnymi ich centrami jak Florencja, Wenecja, Rzym i wieloma innymi. Ma jednak walory, dzięki którym warto tu przyjechać, zwłaszcza na wypoczynek. Przede wszystkim ciągnące się dziesiątkami kilometrów piaszczyste plaże, a przy nich hotele i pensjonaty. Piękne o każdej porze roku góry, z licznymi ośrodkami sportów zimowych i trasami wędrówek letnich. Parki narodowe: Dei Gran Sasso ? Monti delia Laga, Delia Maiella oraz D’Abruzzo czy ?zaledwie? regionalny Sirente-Velino. A także dziesiątki uroczych miasteczek oraz zabytków od czasów antycznych.

Archeologiczne pamiątki

Dzieje tego regionu Italii sięgają głęboko w przeszłość. Ludzie mieszkali tu już w okresie paleolitu. Zachowały się liczne pozostałości budowli antycznych, także preromańskich, chociaż okres rzymski oczywiście dominuje. Tutejsze muzea archeologiczne eksponują liczne rzeźby, ceramikę, narzędzia i przedmioty godne uwagi. Przewodnik ?Tesori e misteri dell’Abruzzo Antico” zachęca do odwiedzenia kilkunastu. Miłośnikom antyku polecić warto zwłaszcza muzea Archeologiczne w Campli, ze zbiorami od VII w p.n.e. oraz w Teramo z rzeźbami rzymskimi, Museo Archelogico Nazionale w Chieti, prezentujące m.in. rzeźby, posągi, tablice i inne wykopaliska od IX w p.n.e. oraz zbiór około 15 tys. monet od IV wieku także p.n. Jak również Museo Civico Archeologico w Vasto i Museo Citvico Diocesiano w Penne.

L?Aquila i inne miasteczka

Większym zainteresowaniem cudzoziemców cieszą się jednak na ogół miasta i miasteczka. Stolica regionu, 70-tysięczna L?Aquila założona została przez niemieckiego cesarza Fryderyka II w 1240 roku i wzniesiona na planie orła cesarskiego przez mieszkańców 99 wiosek Abruzji, którzy zbudowali ? każda własny ? kościół, plac i dzielnicę. Większość średniowiecznych budowli zrujnowały niestety trzęsienia ziemi, bo to region nadal aktywny sejsmicznie. Ostatnie miało miejsce 6 kwietnia 2009 roku. Dodatkowym walorem L’Aquili jest jej położenie: u stóp masywu Gran Sasso,między dwoma parkami narodowymi. Warto przyjechać także do miasteczka Teramo z katedrą San Bernardo z 1158 r. i innymi zabytkami. Podobnie do wspomnianego już Chieti, w muzeum archeologicznym którego znajduje się m.in. sławny posąg ?Guerrieri di Capestrano” z VI w p.n.e., aby zobaczyć katedrę San Giustino, sięgająca początkami roku 840. A także miasteczka ? Sulmone – rodzinnego (ur. 43 p.n.e.) poety Owidiusza, czy Lanciano. W tych i wielu innych miejscowościach można znaleźć ślady burzliwej przeszłości tego regionu, władzy w nim Rzymian, Teodoryka i Gotów, Bizancjum, Normanów, później dynastii Aragonów i Burbonów, Napoleona, a wreszcie okresu zjednoczenia, w 1860 r., z Italią.

Przeczytaj także...

Bogota. Od katedry do muzeum złota

Autor: Cezary Rudziński

Wielki, wyłożony kamiennymi płytami prostokąt placu, ze stojącym pośrodku pomnikiem Simona Bolivara, jest miejscem spotkań mieszkańców i obowiązkowym punktem dla turystów. Na wschód od niego rozciąga się zresztą najciekawsza dzielnica – La Calendaria.

San Marino. Dawniejsza i nowsza historia republiki

Autor: Waldemar Rusek

Około roku 1600 wprowadzono rządy parlamentarne, a 8 października 1600 roku San Marino przyjęło pisany statut uważany czasem za pierwsza na świecie spisaną konstytucję.

Dolina Aosty. Kraina trochę włoska, a trochę francuska

Autor: Jarosław Swajdo

Dolina Aosty uchodzi za pierwszy w świecie obszar z nowoczesną francuszczyzną jako czymś w rodzaju języka oficjalnego. Zastąpiono tu nią łacinę w 1536 roku, trzy lata wcześniej niż w samej Francji.

Poczytaj więcej o okolicy:

Lignano. Jeden wielki plac zabaw

Vasto. Wycieczki wzdłuż brzegu Adriatyku

Laguna di Marano. Casone, czyli rybackie domki na wodzie