Toruń
Moje spojrzenie na historię miasta

A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Toruń jest jednym z pierwszych miast na ziemiach polskich, które uzyskało prawa miejskie. Stało się to w roku 1233.
Miasto słynie z niezwykłych zabytków uznanych przez UNESCO w roku 1997 za kulturowe dziedzictwo ludzkości. Na listę UNESCO wpisano historyczne centrum Torunia, w tym Stare i Nowe Miasto oraz Zamek Krzyżacki.
Najstarsza osada istniała tu już około roku 1100 p.n.e., na terenie gdzie później stanął zamek krzyżacki. W tym miejscu w IX wieku zbudowano gród otoczony drewnianymi i ziemnymi wałami który strzegł brodu na Wiśle co stwarzało warunki do handlu i rozwoju grodu. Gdy Krzyżacy otrzymali w roku 1226 Ziemię Chełmińską, zaczęli ją kolonizować namawiając kupców do osiedlania się na ziemiach nowego państwa, które ogniem i mieczem tworzyli na terenach zamieszkałych przez pogańskich Prusów.
Krzyżackie początki
Pierwszy gród Toruń (Thorn) założyli Krzyżacy w roku 1231 a dwa lata później nadali osadzie prawa miejskie. Krzyżakami nazywano Zakon Szpitala Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie, niemiecki zakon rycerski. Ich nazwa pochodzi od białych płaszczy na których widniały czarne krzyże.
Wkrótce na niewielkim wzgórzu, w miejscu dawnej osady z IX wieku, stanął krzyżacki zamek. Toruń był przykładem dla innych miast w państwie krzyżackim. Dynamika jego rozwoju zaskoczyła Krzyżaków i 31 lat po lokacji miasta, w roku 1264, utworzyli tzw. Nowe Miasto Toruń, oddzielone od Starego Miasta murami obronnymi i fosą. W roku 1259 Rada Torunia otrzymała zezwolenie na budowę domu kupieckiego, sukiennic. Było to wyjątkowym posunięciem ze strony Krzyżaków. Toruń położony nad Wisłą stanowił śródlądowy port morski. Już przed rokiem 1280 należał do związku kupieckiego później znanego jako Hanza niemiecka. Handlem morskim w XIV wieku trudniło się 172 kupców toruńskich.
Do polskiej Korony
W roku 1440 mieszczanie toruńscy byli współtwórcami Związku Pruskiego, którego celem było wypowiedzenie posłuszeństwa Krzyżakom i włączenie Torunia do Królestwa Polskiego. Do związku należały także między innymi Gdańsk i Chełmno. W latach 1454-66 Toruń uczestniczył – w znacznej mierze finansując stronę polską – w wojnie polsko-krzyżackiej znanej jako wojna trzynastoletnia. Zakończył ją II pokój toruński, który spowodował, że miasto przeszło pod władanie królów polskich. W roku 1457 Toruń otrzymał od Kazimierza Jagiellończyka przywileje, które dały mu podstawę prawną do autonomii. Umożliwiło to szybki rozwój gospodarczy i kulturalny przez następne 300 lat, aż do rozbiorów Polski. Miasto przekształciło się w silny ośrodek, miał nawet prawo bicia własnej monety, która była w obiegu w całym państwie polsko-litewskim. Miasto posiadało też własne wojsko i terytorium o powierzchni 360 km kwadratowych. Toruń był miastem tolerancyjnym dla różnych religii.
Dodaj komentarz