Barcelona
Największe dzieło Antonio Gaudiego
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Niezwykle rzadko zdarza się, aby na listę dziedzictwa UNESCO trafiał obiekt jeszcze w trakcie budowy. A tak stało się w przypadku bazyliki Sagrada Familia – Świątyni Pokutnej Świętej Rodziny w Barcelonie.
Budowę kościoła zaczął w 1882 roku sławny inżynier i architekt Antonio Gaudi. Być może uda się ją dokończyć jeszcze w tej dekadzie, bo już wiadomo, że kolejny z zaplanowanych terminów: rok 2026, czyli w stulecie śmierci projektanta, jest nierealny. Jednak to, że wznoszenie tak wielkiej i okazałej świątyni trwa już blisko półtora wieku, nie jest w budownictwie sakralnym czymś niezwykłym. W przypadku świątyni barcelońskiej szybkiej jej budowie nie sprzyjały okoliczności oraz ciągły brak środków.
Co prawda plac, na którym stanęła, Josep Maria Bocabella (1815-92), twórca w 1867 Związku Wielbicieli Świętego Józefa, który stał się założycielem późniejszej bazyliki, kupił już w 1881 roku, ale pierwszy jej architekt, Francisco de Pauila del Villar (1828-1901) szybko zrezygnował z tej pracy. W 1883 r. architektem został Antonio Gaudi, który całkowicie zmienił koncepcję i wygląd projektu świątyni. Początkowo pracował jednak przy niej mniej, niż na przysłowiową „połowę gwizdka”. Miał bowiem sporo innych zamówień, które realizował z powodzeniem, głównie w Barcelonie i jej okolicach.
Kataloński nacjonalista w procesie beatyfikacji
Antonio Gaudi był człowiekiem niezwykłym. Kataloński nacjonalista, co podkreślał, a w Hiszpanii już w jego czasach nie było popularne. Antonio Placid Guillem Gaudi i Cornet, bo tak brzmiały jego imiona i nazwisko, zanim, dzięki zdobytej sławie, stał się Antonio Gaudim (1852-1926), a nawet tylko Gaudim, pochodził z wielodzietnej rodziny kotlarskiej z nieco dziś ponad stutysięcznego miasta Reus w północno wschodniej Katalonii. Najpierw uczył się w rodzinnym mieście, m.in. w szkole pijarskiej. Był zresztą pobożny, został tercjarzem franciszkańskim i Sługą Bożym Kościoła Katolickiego. Od roku 1992 trwa jego proces beatyfikacyjny.
Pomijając szczegóły wspomnę, że w roku 1875 rozpoczął studia architektoniczne w Escula Tecina Superior de Arquitectura w Barcelonie. Z braku środków zmuszony do podejmowania pracy, zarabiał jako asystent miejscowych architektów. Dzięki nowatorskim projektom dyplom inżynierski otrzymał już w 1878 roku, Ale na początku pracy architektonicznej projektował to, na co otrzymywał zlecenia. Kioski, płoty, mury, bramy wjazdowe. Na tyle jednak ciekawie i oryginalnie, że już na Wystawie Światowej w Paryżu w 1878 roku wystawiono dwa jego projekty.
Eusebi Güell i inni
Kamieniem milowym w jego karierze architekta okazała się znajomość, a następnie przyjaźń, z przemysłowcem Eusebi Güellem, dla którego zaprojektował i zbudował kilka budynków, zaliczanych obecnie do „kanonu” około 20 szczególnie ważnych w twórczości Gaudiego. M.in. pałac Güell, zespół pawilonów Finca także noszący imię fundatora, park w Barcelonie z elementami architektonicznymi. Słynna w nim jest rzeźba salamandry wykładanej płytkami ceramicznymi.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz