Kalisz
Park Miejski, najstarszy w Polsce
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Kalisz ma najstarszy park miejski w Polsce. Założony został w roku 1798. W XIX wieku uważany był za najpiękniejszy w kraju ogród publiczny. Dziś jest ciekawą atrakcją turystyczną, miejscem do odpoczynku i świadkiem historii.
Najstarszy park miejski w Polsce został w roku 1964 wpisany do rejestru zabytków. Ogród leży w śródmieściu Kalisza nad rzekami Prosną i Swędrnią, Kanałem Bernardyńskim i Kanałem Rypinkowskim. Ma powierzchnię około 26 ha i obejmuje tereny przyłączone do niego w różnych latach: Stary Park z roku 1798, Wielki Park z roku 1842, dawny Ogród Pomologiczny z roku 1885, Nowy Park z roku 1900, Park im. Ignacego Paderewskiego z roku 1912 (w tej części jest Cmentarz Żołnierzy Radzieckich), Park Sportowy z roku 1926 (tu się znajdują stadiony i hala sportowa) i część Plant z roku 1942.
Nad wodą
Park Miejski powstał w miejscu pojezuickiego ogrodu warzywnego. Później do parku przyłączono teren placu należący do zlikwidowanej szkoły kadetów. Z czasem w parku pojawiały się wyszukane gatunki roślin, tworzono nowe mosty. Przy parku powstawały miejsca rozrywki. W roku 1835 W Alei Wolności koło parku wybudowano gmach teatru.
W latach 1840-1850 powstały dwa kanały: Rypinkowski i Bernardyński, które miały zapobiec powodziom. Wtedy usypano wał ochronny. Mimo to powódź w roku 1854 spowodowała duże zniszczenia. W roku 1843 wykopano Staw Kogutek z wysepką pośrodku, na której była altanka. Z altanki chętnie korzysta ptactwo wodne. W roku 1844 wybudowany został drewniany Domek Szwajcarki, rozebrano go w roku 1986 gdy stał się ruiną. Był on siedzibą opiekujących się parkiem ogrodników.
Małą architektura
Pod koniec XIX wieku postawiono w parku sześć rzeźb pochodzących z Berlina. Były to: Amor (1885), Flora (1886), Strzelec Alpejski (1887), Psyche (1889), Sandalarka (1889), Satyr z Faunem (1891). Do dziś zachowała się tylko Flora. W parku stały również rzeźby Kalisia, Gryfy i Wiktoria. Zostały zniszczone, tak jak poprzednie, przez Niemców w czasie II wojny światowej. W roku 1878 w sąsiedztwie Szwajcarskiego Domku ustawiono marmurowy zegar słoneczny, stoi do dziś. Różne źródła podają różny rok ustawienia.
W roku 1886 powstała oranżeria, poszerzył się drzewostan. Planista Franciszek Szanior powiększył park o tereny leżące po przeciwnej stronie Prosny z teatrem włącznie. Urządzono zwierzyniec, wytyczono nowe alejki, park osiągnął styl angielski.
W tle jest Bazylika .