Kamieniec Podolski
Początki miasta w pętli Smotrycza
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Kamieniec Podolski położenie ma niezwykłe. Rzeka Smotrycz, dopływ Dniestru, płynie głębokim na kilkadziesiąt metrów jarem tworząc niemal pełną pętlę. W niej znajduje się skaliste wzgórze o powierzchni blisko 120 hektarów.
To na nim wznosi się zaś malownicze, historyczne centrum Kamieńca Podolskiego, bronione od jedynej dostępnej strony – północnego zachodu, przez potężną twierdzę. Przez kilka wieków była to jedna z najważniejszych warowni na południowo wschodnich kresach Rzeczypospolitej. Rozsławił ją w „Panu Wołodyjowskim” Henryk Sienkiewicz, chociaż nigdy w niej nie był.
„Miejsce na kamieniu”
Dzieje Kamieńca toną w mroku dziejów. Na pewno istniał on już w XI wieku, a polskie źródła powołując się na fakt, że pierwsza wzmianka o nim, z 1062 roku, znajduje się w dokumencie ormiańskim, wyciągają z tego wniosek, że założyli ją, jako faktorię handlową, kupcy ormiańscy. Ukraińscy badacze, opierając się na wynikach wykopalisk archeologicznych twierdzą jednak, że Ormianie osiedlili się w miejscu już wcześniej zasiedlonym przez mieszkańców Rusi i dosyć rozwiniętym. W źródłach ukraińskich znalazłem informację, iż na terenie kamienieckiego starego miasta ludzie tzw. kultury trypolskiej, żyli już w IV-III w. p.n.e.! Natomiast na II-VI w. n.e. datowane są ślady osadnictwa kultury czerniachowskiej. Natrafiłem również na pogląd uczonych, że mieszkańcami tego kamiennego wzgórza w pętli Smotrycza byli na początku naszej ery Dakowie. Zaś gród, jaki zbudowali w okresie wojen rzymsko-dackich, nazywał się Petridawa. Nazwę tę wywodzą z greckiego słowa petra – kamień i dackiego dawa – miejsce.
Miasto ruskie zniszczyli Tatarzy
Bezdyskusyjnym wydaje się, że teren obecnego Kamieńca Podolskiego zamieszkany był na pewno w czasach Rusi Kijowskiej. Potwierdzają to znalezione tu resztki budynków obronnych i mieszkalnych z XI wieku. Dalsze dzieje nie budzą już wątpliwości. W XII w. Kamieniec – bo Podolskim został znacznie później – wchodził w skład Księstwa Halicko-Wołyńskiego. Pierwsze wzmianki na ten temat w staroruskich latopisach dotyczą roku 1196. Miasto uległo zniszczeniu podczas najazdów tatarskich hord chana Batyja, co potwierdzają odkopane resztki spalonych w tamtym czasie drewnianych budynków.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz