Rzym
Naukowcy, kolekcjonerzy, publicyści
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
W 1888 r. Artur Wołyński przekazał swoje zbiory – ok. 2 tys. tomów i ponad 3 tys. sztychów, rękopisy, dokumenty, medaliony – do największej i najważniejszej publicznej biblioteki w Rzymie (powstała w 1701 r.) czyli Biblioteki Casanatense, której nazwa pochodzi od jej założyciela kardynała Girolamo Casanate. Biblioteka ma siedzibę przy kościele Santa Maria Sopra Minerva. W jej katalogu znajduje się wiele poloników. Należy do nich również kolekcja Artura Wołyńskiego znana jako Fondo Wolynski lub Biblioteca Polacca. W Bibliotece znajduje się popiersie uczonego autorstwa M. Beniniego.
Władysław Kulczycki herbu Sas (zm. w 1895 r.) mieszkał w Rzymie przez 40 lat prowadząc szeroko zakrojoną działalność publicystyczną na rzecz Polski. Był zagranicznym korespondentem pism krajowych. Po wybuchu powstania styczniowego został przez Rząd Tymczasowy powołany na agenta rządowego w Rzymie. Prowadził agitację antyrosyjską. Pochowany został w rodzinnym grobowcu wystawionym dla upamiętnienia młodo zmarłej córki Marii Concepty. W 2003 r. włoski historyk Carlo Fiorentino wydał monografię Władysława Sas Kulczyckiego – Un esule polacco in Italia. Władisław Sas Kulczycki (1831-1895).
Józef Jakub Feliks Michałowski (zm. w 1956 r.) był prawnikiem, erudytą i bibliofilem. W 1916 r. osiadł na stałe w Rzymie, do którego przeniósł wszystkie swoje zbiory jeszcze przed I wojną św. W 1921 r. przekazał je bibliotece tworzonej rzymskiej stacji PAU. Założycielskie publikacje Józefa Michałowskiego liczyły 4 tysiące woluminów i dotyczyły historii Polski, historii powszechnej, historii Kościoła Katolickiego, prawa i archeologii. Już w 1926 r. zbiory zostały udostępnione badaczom. Józef Michałowski należał do grona współzałożycieli Polskiego Instytutu Historycznego w Rzymie.
Walerian Meysztowicz (zm. w 1982 r.) był uczestnikiem I wojny światowej oraz wojny 1920r. Odznaczony został krzyżem Virtuti Militari. Był teologiem i naukowcem. Wykładał na Uniwersytecie Wileńskim. W 1931 roku został radcą kanonicznym ambasady polskiej przy Watykanie. Jest autorem wielu rozpraw historycznych, uznawanym za wybitnego znawcę dziejów średniowiecza i historii kościoła w Polsce i w Europie Wschodniej. W 1945 r. zainicjował i zorganizował Polski Instytut Historyczny w Rzymie (zlikwidowany w 2003 r. wraz ze śmiercią Karoliny Lanckorońskiej).
Dodaj komentarz