Suzhou
Na Wielkim Jedwabnym Szlaku
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
24 kanały łączą się z Wielkim Kanałem ? najdłuższym (około 1800 km) sztucznym szlakiem wodnym na świecie. Budowany był on od V wieku p.n.e. a łączy Hanngzou z Pekinem. Nad kanałami sławne ogrody.
To główne magnesy przyciągające turystów do Suzhou, chińskiego blisko 6-milionowego miasta przemysłowego, położonego w delcie rzeki Jangcy, na dawnym Wielkim Jedwabnym Szlaku i w odległości zaledwie pół godziny jazdy od Szanghaju.
Jedwab króluje tu i dziś
Shuzou założył na początku VI wieku p.n.e, He Lü, władca królestwa Wu. Obecną nazwę miasto otrzymało już w roku 589 p.n.e. Wiadomo, że tutejszy centralny kanał miejski zbudowano w VII w. n.e. A od XIV wieku Suzhou przodowało w produkcji jedwabiu, na który Chiny miały monopol przez ponad trzy tysiące lat. Jego produkcję w Chinach wprowadziła podobno w roku 2640 p.n.e. cesarzowa Xi Ling. Dziś z wytwarzania jedwabiu słynie właśnie Suzhou. Byłem w jednej z takich pracowni i obejrzałem dziesiątki przepięknych makat i innych wyrobów oraz proces wykonywania ich ręcznie, niekiedy miesiącami, a nawet latami. Sprzedawane są na miejscu po całkiem rozsądnych cenach. Produkcja wyrobów jedwabnych jest niewyobrażalnie pracochłonna, a efekty artystyczne osiągane przez mistrzów i mistrzynie igły ? zdumiewające. Oglądając kopie znanych europejskich obrazów dopiero dokładnie przyjrzawszy się szczegółom mogłem stwierdzić, że to, co pozornie wyglądało jak ślady pociągnięcia malarskim pędzlem, było w rzeczywistości niezwykle cieniutkimi jedwabnymi nitkami. Duże wrażenie zrobiła na mnie wizyta w tutejszym Muzeum Jedwabiu, prezentującym historię jego produkcji oraz jej efekty. A także w jednej z fabryk, w której nie tylko obserwowałem, ale także aktywnie uczestniczyłem w wytwarzaniu słynnych jedwabnych kołder. Używa się do niej kokonów jedwabników nie nadających do wysnucia z nich jedwabnych nici. Są one parzone, przecinane, a następnie ręcznie rozciągane przez kilka robotnic ? w tym im właśnie przez chwilę pomagałem ? do rozmiarów od ponad 1,5 na 2 metry. Tak uzyskane niezwykle cieniutkie ?plastry? jedwabnej pajęczyny nakładane są po kilkadziesiąt jeden na drugi, suszone oraz przycinane do rozmiarów kołder. A następnie umieszczane w również cieniutkich poszewkach i sprzedawane w miejscowym sklepie. Mimo sporych cen, zainteresowanie nimi wśród turystów jest ogromne.
Dawne mury
W starej części miasta nad kanałami, po których organizowane są przejażdżki łodziami wzdłuż resztek średniowiecznych murów i pod przerzuconymi nad wodą kamiennymi mostami, zachowało się kilka cennych zabytków. Najstarsza pagoda zwana Krzywą Wieżą ze względu na jej kształt, zbudowana została na Wzgórzu Tygrysim w X wieku. A najwyższa, 11 piętrowa, o wysokości 76 m Beisi Ta ? Pagoda Północna na planie ośmiokąta, w okresie panowania dynastii Song, prawdopodobnie na fundamentach jeszcze z czasów Trzech Królestw. Jest to jedyny zachowany fragment dawnego kompleksu świątynnego. Pozostałością dawnych fortyfikacji, oprócz wspomnianych już fragmentów niegdyś 17 kilometrowej długości murów miejskich z połowy XIV wieku, jest brama Pan Men. Zabytkowa jest również 7-kondygnacyjna, o wysokości 43 m, pagoda Ruigang również z czasów dynastii Song. Zbudowano ją z cegieł, a stropy i dachy z drewna. Warto zobaczyć także dwie, kształtem przypominające cienkie wieże, bliźniacze pagody Shuang Ta z tego samego okresu. Jak również taoistyczną Świątynię Tajemnicy (Xuanmiao Guan) z czasów dynastii Jin, później wielokrotnie przebudowywaną. Warto obejrzeć też zbiory Muzeum Miejskiego Shuzou. Natomiast miłośnicy sztuk scenicznych powinni znaleźć trochę czasu aby zapoznać się ze zbiorami Muzeum Opery i Teatru (Xiqu Bowuguan) mieszczące się pięknym starym drewnianym teatrze z czasów dynastii Ming.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz