W 1605 roku, biskup krakowski Bernard Maciejowski położył kamień pod budowę dwudziestu domków zakonnych. Cztery lata później nuncjusz papieski Franciszek Simoneta poświęcił miejsce pod budowę świątyni.

W przeciwieństwie do innych zakonów, kameduli nie wybudowali na Srebrnej Górze budynku klasztornego. Wynika to z ich pustelniczej reguły. Rolę klasztoru spełnia u nich erem. Są to małe parterowe domki – pustelnie, z twardym łożem i skromnym wyposażeniem. Każdy z domków otoczony jest małym ogródkiem kwiatowym. Od południa znajduje się jeden duży ogród, ułożony tarasowo. Powstał erem zamknięty z trzech stron murem, a z czwartej, budynkiem kościoła. Przy dziedzińcu kościelnym stanął piętrowy budynek, który służył biskupom krakowskim za letnie mieszkanie. Obecnie jest tu muzeum klasztorne.

Renesansowa fasada

Do eremu kamedułów wchodzi się od strony Lasu Wolskiego. Wzdłuż murów prowadzi wąsa droga. Wejście na teren głównego placu kościelnego prowadzi przez bramę, bogato zdobioną kolorowymi freskami. Kościół należy do najpiękniejszych budowli późnorenesansowych w Polsce. Szczególnie interesująca jest jego szeroka fasada, nosząca charakter pałacowy. Jest szeroka na41 metrów, a wysoka wraz z wieżami na48 metrów. Zbudowana jest z białego wapienia, a przetykana czarnym dębnickim marmurem. Składa się z trzech części, z których boczne przechodzą w wysokie wieże. W ślepych wnękach okiennych umieszczone są posagi świętych: Benedykta i  Romualda, a wyżej  Jana Kantego,  Mikołaja,  Bonifacego i Jana Nepomucena. Na samym szczycie znajduje się posąg Matki Bożej wśród promieni z pozłacanego żelaza – patronki kościoła.

W kościelnym wnętrzu

Wnętrze jest jednonawowe, nakryte sklepieniem kolebkowym. W ołtarzu głównym znajduje się obraz przedstawiający Wniebowzięcie NMP, namalowany przez Michała Stachowicza. Jego obrazy zdobią również inne miejsca w kościele. Znajdują się tu też obrazy słynnego malarza Tomasza Dolabelli. Dolabella był Włochem z pochodzenia, a ożenił się z Polką. Wstąpił do krakowskiego cechu malarzy i został nadwornym malarzem króla Zygmunta III Wazy. Jego obrazy wyróżniają się żywymi kolorami i piękną kompozycją scen figuralnych. Niemal w każdej kościelnej kaplicy są jego obrazy. Nad głównym wejściem jest płaskorzeźba przedstawiająca Mikołaj Wolskiego, fundatora klasztoru, oraz jego portret wykonany przez jego przyjaciela, zakonnika o. Wennantego.

Przeczytaj także...

Kraków. We wnętrzu bazyliki Mariackiej

Autorka: Barbara Górecka

Największym skarbem Bazyliki Mariackiej jest piętnastowieczny Ołtarz Wita Stwosza. Jest to arcydzieło rzeźbiarskie z czasów późnego gotyku. Wykonany był w latach 1477-89 z drewna dębowego.

Kraków. Panieńskie Skały w Lesie Wolskim

Autorka: Barbara Górecka

Rezerwat krajobrazowy Panieńskie Skały to obszar bardzo pięknych wąwozów w skałach wapiennych. Wąwozy porośnięte są lasem bukowym. Prowadzi żółty szlak turystyczny „Wąwozy Lasu Wolskiego”.

Kraków. Kościół św. Barbary, mojej patronki

Autorka: Barbara Górecka

Z kościołem św. Barbary związane jest też podanie mówiące, że został on wykonany przez murarzy krakowskich, jako wotum, a do wzniesienia jego użyto cegły pozostałej z budowy kościoła Mariackiego.

Poczytaj więcej o okolicy:

Kraków. Bazylika paulinów na Skałce

Kraków. Ołtarz Trzech Tysiącleci na Skałce

Kraków. Sadzawka św. Stanisława na Skałce

Kraków. Kościół św. Barbary, mojej patronki