Wierzbno
Malowany strop kościoła
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Do Wierzbna warto pojechać przede wszystkim dla kościoła. Ta wieś ze śladami miejskiej przeszłości, należy do łańcuszka osad otaczających jezioro Miedwie, powstałych wieki temu.
W źródłach pisanych wspomniane zostało w 1186 r. w opisie granic opactwa cystersów w Kołbaczu, a w 1300 r. mówiło się już o nim ? miasto, a o jego mieszkańcach ? mieszczanie.
We władaniu cystersów
W połowie XIV wieku biskup kamieński odsprzedał Wierzbno konwentowi cystersów kołbackich. Stając się centrum posiadłości zakonu rozwijało się w ciągu dwóch następnych stuleci ? był tu nawet szpital z kaplicą ufundowany w 1474 r. Miasto zostało rozplanowane na osi północ ? południe, z trzema równoległymi do brzegu jeziora drogami, przeciętymi krótkimi drogami poprzecznymi. I tak jest do dzisiaj. Na południe od kościoła wytyczony został kwadratowy plac rynku. Jeszcze w XIX wieku, mimo utraty statusu miasta, było Wierzbno dużym ośrodkiem: 27 gospodarstw pełnorolnych, 9 zagród kmieci i 2 „półkmieci”, trudniących się głównie rybołówstwem oraz dwa młyny, zajazd, karczma, kuźnia, cegielnia, szkoła z dwoma nauczycielami, szpital św. Jerzego i dom dla wdów po pastorach. *
I oczywiście kościół
Położony w obrębie cmentarza otoczonego kamiennym murem. Kościół pod wezwaniem św. Jerzego pojawił się już w 1234 r., a obecna budowla pochodzi z drugiej połowy XV w., ze zmianami ? co naturalne – wprowadzanymi przez wieki. Ten orientowany, salowy, późnogotycki kościół z elementami barokowymi miał bogate wyposażenie ? w dużej mierze prywatnej fundacji, które po 1945 r. częściowo usunięto. Warto zwrócić uwagę na oryginalny szczyt wschodni i portal zachodni w wieży, zbudowane z cegły gotyckiej. Mury obwodowe korpusu kościoła zbudowane są z niemal nieobrobionego kamienia polnego, połączonego dużą ilością zaprawy. Klejnotem kościoła jest bez wątpienia malowany strop z fasetą. Wykonany został w 1738 r. przez Johanna Christopha Thiesena z fundacji króla pruskiego Fryderyka Wilhelma I. Z tej samej fundacji pochodzi ołtarz, pierwotnie ambonowy, który po 1945 r. został zdemontowany, a wiele jego elementów uległo bezpowrotnemu zniszczeniu.
Spójrzmy w górę
Figuralne malowidła otoczone są bogato ornamentowanymi obramieniami, w których dominuje róg obfitości z kwiatami. Trzy plafony zdobią strop kościoła: w środku ? symbol Trójcy Świętej w formie trójkąta, od wschodu ? Chrystus i ewangeliści, a od zachodu ? Zesłanie Ducha Świętego. Na fasecie ? gzymsie otaczającym płaszczyzną sufitu rozmieszczone są kartusze: w ramionach wschodnim i zachodnim z inskrypcjami fundacyjnymi po łacinie, w północnym i południowym (numerowane) sceny: 1. Adam w raju przed upadkiem, 2. Upadek ludzkości (Kain zabija Abla, Hiob, żona Lota, zniszczenie Sodomy), 3. wywyższenie węża miedzianego, 4.Ukrzyżowanie, 5.Triumf wiary, 6.Chrystus tronujący w niebie w asyście mędrców. Wychodząc spójrzmy na emporę muzyczną z późnorenesansowym parapetem i polichromią datowaną na 1707 r., fundowaną przez Christiana Fuchsa, jego żonę Erdmutę i prowizora kościoła Jacopa Fuchsa. Następujące po sobie na przemian płyciny prostokątne i zamknięte półkoliście zawierają cykl obrazów o tematyce chrystologicznej: Zwiastowanie, Boże Narodzenie, Obrzezanie, Chrzest w Jordanie, Ostatnia Wieczerza, Modlitwa w Ogrójcu, Jezus przed arcykapłanem, Biczowanie, Pocałunek Judasza, Ukrzyżowanie, Zmartwychwstanie, Spotkanie w drodze do Emaus i Wniebowstąpienie.
* Z katalogu zabytków sztuki w Polsce ? powiat pyrzycki
Dodaj komentarz