Berlin się buduje, odbudowuje, rekonstruuje, idzie w głąb ziemi i pnie się do nieba. Nadrabia czas stracony. I dotyczy to obu części miasta.

Przeniesienie stolicy zjednoczonych Niemiec do Berlina  skutkowało budową dzielnicy rządowej z ukończonym w 2001 r. gmachem Kancelarii Rzeszy, zajmującym powierzchnię 12 tys. m kw. Reichstag, historyczna siedziba niemieckiego parlamentu został w latach 90. XX wieku przebudowany. Otrzymał nową kopułę z metalu i szkła ważącą 1200 ton. Kopuła ma średnicę 40 metrów, a jej wysokość wynosi 24 metry. Można ją zwiedzać, podobnie jak – okazjonalnie – Reichstag. Oddany w 2006 r. do użytku Dworzec Główny (Berlin Hauptbahnhof), jest zasadniczym elementem koncepcji polityki komunikacyjnej Berlina, opracowanej przez niemieckie koleje pod nazwą „grzyba kolejowego”.

Na placu Poczdamskim

Wystarczy znaleźć się na Placu Poczdamskim (Potsdamer Platz), aby z niekłamanym uznaniem zachwycić się nowoczesną architekturą miasta. Podziemny Dworzec Poczdamski (Potsdamer Bahnhof) uruchomiony został w 2006 r. na miejscu zniszczonego i wysadzonego w powietrze starego dworca pierwszej linii kolejowej Niemiec (Berlin-Magdeburg przez Poczdam), uruchomionej w 1838 r.  Obok wyrosła wieża dyrekcji kolei niemieckich (Deutsche Bahn). W jej szybach odbija się „zadaszenie” kompleksu Sony Center, otaczającego owalnie plac (Sony Plaza). Elewacja ze stali i szkła kryje restauracje, kawiarnie, butiki i kina. Ponad placem zdaje się „fruwać” oszklony dach, w którym szkło utrzymują metalowe liny i drągi. Zastosowany materiał daje efekt zmieniającego się oświetlenia. Kompleks Sony wybudowany został w latach 1996-2000.

Wspomnienie hotelu Esplanade

Wkomponowane zostały weń resztki Hotelu Esplanade – jego sala cesarska (Keisersaal) z kominkiem. Utworzony przez oszklone przesunięte ściany Sali wewnętrzny plac ociepla surowość nowoczesności. Resztki zabytku – sala śniadaniowa została wkomponowana w kawiarnię „Café Josty” przy Placu Sony. Barwna jest historia hotelu zajmującego ten teren od 1908 r. Ekskluzywny, wybudowany w stylu Belle Epoque (neobarok i neorokoko) posiadał wewnętrzny ogród o powierzchni 600 m kw. Przyjmował znamienitych gości. W czasie bombardowań zimą 1944/45 roku został prawie całkowicie zniszczony poza salą cesarską, salą śniadaniową, ogromnymi schodami i pralnią. Ta część odbudowana została w latach 50. XX wieku na restaurację i salę taneczną.

Przeczytaj także...

Berlin. Prosto z dworca

Autor: Adam Gąsior

Dla przybysza z Polski, gdzie centralne stacje wyglądają koszmarnie, ten dworzec wydaje się być jak z filmów science fiction. Nie dość, że funkcjonalny, to jeszcze piękny.

Berlin. Spojrzenie na miasto od strony wody

Autorka: Halina Puławska

Wodne city tour daje z pokładu statku inny obraz miasta, na pewno pełniejszy. Widać to, czego ogląd otoczenia ograniczają fasady. Rejs statkiem daje szansę na spojrzenie panoramiczne...

Berlin. Miasto otwarte i wielokulturowe

Autor: Krystian Miczka

Mówi się ostatnio wiele o multikulturowości miasta. W Berlinie można spotkać mieszkańców z bardzo różnych stron świata. Szacuje się , że ponad 15 proc. mieszkańców to obcokrajowcy. Wśród nich najwięcej można spotkać Turków, drugie miejsce zajmują Polacy.

Poczytaj więcej o okolicy:

Berlin. Piękno z całego świata

Berlin. Most Dziewic to most zakochanych

Berlin. Stare drzewo na olimpijskim stadionie

Berlin. Olympiastadion – arena Trzeciej Rzeszy