Padon leży między Marmoladą, Sellą a doliną Cordevole. Co ciekawe ? nie należy do żadnej z grup Dolomitów. Jest długim zielonym grzbietem górskim, zbudowanym w większości ze skał wulkanicznych. Cały grzbiet jest porośnięty bujną trawą, a grań urozmaicona  skałkami.

W jego wschodniej części znajduje się ferrata Trince. Od głównego masywu Marmolady Padon oddzielony jest potokiem Avisi. Bardzo łatwo się tu dostać: z Passo Pordoi można tu wejść w kilkanaście minut lub wjechać kolejką na Col di Rosc (Belvedere) z Canazei. Padon wpadł mi w oko, gdy byłam na Sas de Pordoi. Stamtąd podglądałam, jak na niego wejść.

Ruszamy z  Canazei. Tu przy głównej drodze w centrum miasteczka jest dolna stacja kolejki na Pecol, a wyżej ? drugi odcinek na Col di Rosc. Bilet należy kupić od razu na całość trasy. Z okien wagonika widać piękne grupy Dolomitów. Wzrok przykuwa Grupa Sassolungo? Im wyżej kolejka się wznosi, tym piękniej to wszystko wygląda.

Jesteśmy już na szczycie Col di Rosc (Belvedere). Z lewej widać Sas de Pordoi z górną stacją kolejki, obok grupa Sassolungo, z prawej ? Marmoladę w jej zimowej szacie. Przed nami budynki schronisk. Schodzimy (drogą nr 601) na małą przełęcz pod Rifugio  Belvedere. Jeszcze jest zamknięte. W Dolomitach większość schronisk otwierają dopiero w pełnym sezonie turystycznym. Po łąkach biegają świstaki. Teraz troszkę w górę pod kolejne schronisko ? Fredorola. Tutaj schodzimy na ścieżkę pod granią. Nazywa się ona Viel dal Pan. Bardzo dobra ścieżka dla mniej sprawnych turystów. Na grań jest wydeptana ścieżyna. Jest oznakowana na krzyżówce Porta Vescovo i nie ma numeru. Od Sas da Ciapel  droga jest bardziej uciążliwa.  Może następnym razem pójdę właśnie nią. Widok z grzbietu Padon na Marmoladę jest fantastyczny!

Jesteśmy pod schroniskiem Viel dal Pan. Jest to jedyne schronisko czynne (czerwiec!) na tej trasie. Stąd już widać jezioro ? Lago di Fedaia leżące u stóp północnej strony Marmolady. Za budynkiem schroniska skręcamy w prawo i tutaj już troszkę gorsza ścieżka. Mniej też ludzi, bo wycieczki kończą swój  bieg pod schroniskiem. I kolejna krzyżówka: szlak nr 601 sprowadza w dół, do jeziora. My idziemy dalej prosto ścieżką nienumerowaną ale dobrą w kierunku Porta Vescovo, a potem skręcamy do Rifugio  Marmolada. Mijamy po drodze piękny wodospad. Spod schroniska wchodzimy na drogę nr 605 w kierunku doliny Pian Trevisan i Peni. Prowadzi ona u podnóża Marmolady i z niej odbija szlak na najwyższy szczyt tego masywu ? Punta Penia.

Jesteśmy w Pian Trevisan. Coś w rodzaju parku krajobrazowego. Huczący potok La Veisc, piękne wodospady, ogromne ściany skalne nad nimi. Przy drodze zabytkowe kapliczki i droga krzyżowa. Troszkę drogą asfaltową, troszkę leśną wzdłuż potoku z kolejnymi wodospadami. Już widać Penię ? niewielkie miasteczko ale ważny węzeł turystyczny.

Warto wiedzieć

* Passo di Fedaia to rozległe obniżenie między Padonem a północną ścianą Marmolady. Poniżej przełęczy utworzono tu jezioro zaporowe ? Lago Fedaia. Z obu stron jeziora prowadzą szosy.
* Passo Fedaia było do czasu I wojny św. granicą pomiędzy Austro-Węgrami a Włochami. W czasie działań wojennych rejon łącznie z lodowcem Marmolady należał do kluczowych odcinków frontu.

Przeczytaj także...

Piz Boe. Szczyt mego życia? na razie

Autorka: Barbara Górecka

Widzę na wypłaszczeniu jakąś budkę więc decyduję się tu zostać i poczekać aż koledzy zejdą z góry. Plecak coraz bardziej mi ciąży, głód zaczyna dokuczać, sucho w gardle… Nauczyłam się przegrywać i nie bardzo mi żal że nie wejdę. Doszłam, dokąd siły pozwoliły…

Val di Fassa. Małe miasteczka w wielkiej dolinie

Autorka: Barbara Górecka

Otoczenie jest fantastyczne. Białe wapienne ściany, zielone łąki i lasy, jeziora. Miasteczka są typowo turystyczne i większych zabytków tu nie ma. Jak wszędzie w regionie jest nazewnictwo dwujęzyczne i należy się do tego przyzwyczaić.

Arabba. Dla koneserów: smak na Mrmoladę

Autorka: Krystyna Jełowicka

Na groźnie wyglądający z dołu szczyt Porta Vescovo (2478 m n.p.m.) dostaniemy się nowoczesną kolejką linową. Panoramiczna, dwupoziomowa restauracja na grani nęci zapachem smakołyków. Gdy wieje, miło jest rozgrzać się w niej przed zjazdem.

Poczytaj więcej o okolicy:

Val Travenanzes. Tu strach zajrzał mi w oczy?

Cortina d'Ampezzo. W olimpijskim kurorcie

Val Vajolet. Z doliny na halę Gardeccia

Tre Cime di Lavaredo. Górską ścieżką wokół doskonałości