Abu Simbel
Cud starożytnej i współczesnej techniki
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Spoza załomu skały wyłania się najpierw profil kolosa, ponad 20-metrowej wysokości posagu faraona Ramzesa II. Kilkanaście metrów niżej leży wielki plac ? platforma przed świątyniami tego faraona.
Bo obok większej, poświęconej bogom słońca Amonowi-Re i Re-Horachte oraz bogu sztuki i rzemiosł ? Ptahowi, jest także mniejsza, również wybudowana przez tego faraona i poświęcona Hathor, egipskiej bogini miłości i muzyki, wielkiej matki i pani nieba. A zarazem identyfikowanej z nią ukochanej żonie Ramzesa II, Nefertari. Tworzą one wykuty w XIII w p.n.e., prawdopodobnie w latach 1274-1250 p.n.e., wielki kompleks, wchodzący w przeszłości ponad 50 metrów w głąb skały. Miał on, i znakomicie spełniał tę rolę, oszołamiać potęgą Egiptu podróżnych przybywających do niego od południa, z głębi Nubii, obecnych ziem Sudanu.
Na liście UNESCO
Świątynie te odkrył w 1813 roku szwajcarski podróżnik Johann Ludwig Burchard, a odkopał z pokrywających ją piasków Pustyni Nubijskiej i zbadał w 1817 r. Giovanni Battista Belzoni. Przeniesiono je na obecne miejsce ? o czym więcej za chwilę ? w latach 60. XX wieku w ramach największej i najsłynniejszej akcji tego rodzaju pod patronatem UNESCO. Na Liście Dziedzictwa Abu Simbel zajmuje, od 1979 roku, poczesne miejsce.
Wycieczka z Asuanu
To co widzę w oślepiających promieniach porannego słońca odbijającego się równocześnie od jasnych kamieni świątyń oraz w rozciągających poniżej skał wodach jeziora Nasera wręcz oszołamia. Najpiękniej jest wcześnie rano, po około czterogodzinnej podróży z Asuanu. Bo tyle mniej więcej potrzeba czasu, aby pokonać samochodem lub autokarem 280 km dzielących te miejscowości. Turyści wygodni i zamożniejsi mogą przylecieć samolotem, bo jest tu też niewielkie lotnisko, oraz przenocować w którymś z hotelików, aby oglądać świątynie w różnym oświetleniu, także w świetle księżyca. Ale świecące ostro od wschodu poranne słońce znakomicie wydobywa wszystkie detale frontonów tych świątyń, wpada także do ich wnętrza.
Ku czci Ramzesa II
Szeroki fronton świątyni Ramzesa II, bo tak jest ona nazywana, z czterema kolosami ? posągami tego faraona i już tylko nieco ponad naturalnej wielkości postaciami jego matki Tuji, żony Nefertari oraz synów i córek umieszczonych przez artystów koło nóg władcy, a także górny fryz z wizerunkami 22 modlących się do słońca świętych pawianów, przechodzi w wąski korytarz. Następnie znowu rozszerza się w znacznie węższą od frontonu salę hipostylową z ośmioma filarami ? posągami ozyriackimi tego faraona, każdy 10-metrowej wysokości. Zaś ściany dookoła nich szczelnie wypełniają barwne płaskorzeźby sławiące czyny Ramzesa II. Pokonującego Azjatów, Nubijczyków, Libijczyków. Wiele scen poświęcono zwycięskiej bitwie pod Kadesz. Marginesowej w dziejach Egiptu, ale czego nie robi się aby dodać blasku i chwały władcy? Dopiero wewnątrz tej świątyni uświadamiam sobie, że ogromna większość scen z przeszłości tego kraju, powtarzanych wielokrotnie na papirusach, płaskorzeźbach w kamieniu, zdobnictwie ceramiki, widokówkach i innych współczesnych pamiątkach oferowanych turystom, a także reprodukowanych w encyklopediach, książkach i albumach, ma tu swoje wspaniałe pierwowzory. Za wielką salą hipostylową znajduje się mniejsza, poprzeczna, także z posągami, Za nią zaś sanktuarium największych egipskich bogów: Amona, Re i Ptaka oraz, oczywiście, Ramzesa II. Dwa razy w roku, pierwotnie 19 lutego i 21 października, a obecnie, na nowym miejscu, z różnicą jednego dnia, promienie słońca ? źródła życia docierają przez wrota i sale do znajdujących się 64 metry w głębi skały boskich posągów, aby oświetlając je, połączyć się z nimi.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz