Durrës
Antyczne Epidamnos i Dyrrachium
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Antyk, średniowiecze i współczesność sąsiadują tu ze sobą w kilku miejscach. Przede wszystkim w pobliżu brzegu Adriatyku.
Bo Durrës, drugie pod względem wielkości (liczy już ponad 150 tys. mieszkańców) miasto Albanii, jest ważnym ośrodkiem gospodarczym i centrum kultury, ale przede wszystkim portem. I to od zarania istnienia.
Założyli je w roku 627 p.n.e. greccy koloniści i nazwali Epidamnos na cześć ich przywódcy. Później w czasach rzymskich, w I-III wieku n.e., zmieniono ją na Dyrrachium. Było ośrodkiem prowincjonalnym, ale ważnym portem i centrum handlowym na Via Egnatia ? głównym rzymskim szlaku łączącym stolicę Imperium Romanum przez Bałkany i wybrzeże adriatyckie z Salonikami, Bizancjum oraz portami czarnomorskimi.
Średniowiecze zapisało się w dziejach miasta jako okres bardzo burzliwy. Było ono ważnym portem Bizancjum, w wiekach XI-XII próbowali je zdobyć i uczynić swoim przyczółkiem na Bałkanach, z krótkotrwałym sukcesem, sycylijscy Normanowie. Przez ponad wiek, w latach 1392-1501 stanowiło posiadłość Republiki Weneckiej. A po upadku Bizancjum stało się częścią Imperium Otomańskiego aż do uzyskania przez Albanię niepodległości w 1913 roku. Było stolicą oraz najważniejszym miastem Królestwa Albanii (okupowanego w latach I wojny światowej przez wojska? sześciu krajów) do przeniesienia jej w 1920 roku do Tirany.
Dzięki zagranicznym inwestycjom, głównie włoskim, Durrës zaczynało rozkwitać gospodarczo. Włochy interesowały się tym krajem znacznie wcześniej niż faszystowski dyktator Benito Mussolini podjął decyzję o okupowaniu Albanii w latach 1939-44. Ciężki cios zadało jednak miastu i portowi trzęsienie ziemi w roku 1926. Odbudowa i rozbudowa, zwłaszcza w czasach komunistycznych, w znacznym stopniu zmieniły jego oblicze. Wpłynęły na to również odkryte i odsłonięte w centrum ruiny antycznych zabytków. W 1962 roku odkopano rzymskie łaźnie, zaś w 1983 roku rzymski amfiteatr z II w n.e. uważany za największy na Bałkanach, mógł bowiem pomieścić do 15 tys. osób. W roku 1979 miasto nawiedziło kolejne silne trzęsienie ziemi.
Dziś Durrës stanowi mieszaninę, znajdujących się w marnym stanie, resztek antycznych budowli, resztek średniowiecznych murów obronnych z bastionami, zabudowy z przełomu XIX i XX wieku oraz budownictwa okresu komunistycznego z ówczesnymi, dalekimi od piękna, wysokimi domami i współczesnej nam architektury centrów biznesowych.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz