Blizne
Podkarpacki kościół z listy UNESCO

Do kościoła wchodzimy z przewodniczką. Jego wnętrze, zaraz po przekroczeniu progu, robi wrażenie jeszcze silniejsze niż widok z zewnątrz. Ściany pokryte są bowiem unikatowymi polichromiami...
fot: Cezary Rudziński
Blizne. Podkarpacki kościół z listy UNESCO
Dominuje największa w Polsce, scena Sądu Ostatecznego z 1549 r. pokrywająca północną ścianę nawy i prezbiterium.
  • Blizne. Podkarpacki kościół z listy UNESCO
  • Blizne. Podkarpacki kościół z listy UNESCO
  • Blizne. Podkarpacki kościół z listy UNESCO
  • Blizne. Podkarpacki kościół z listy UNESCO
  • Blizne. Podkarpacki kościół z listy UNESCO
  • Blizne. Podkarpacki kościół z listy UNESCO
  • Blizne. Podkarpacki kościół z listy UNESCO
  • Blizne. Podkarpacki kościół z listy UNESCO
  • Blizne. Podkarpacki kościół z listy UNESCO
  • Blizne. Podkarpacki kościół z listy UNESCO
  • Blizne. Podkarpacki kościół z listy UNESCO
  • Blizne. Podkarpacki kościół z listy UNESCO
  • Blizne. Podkarpacki kościół z listy UNESCO
  • Blizne. Podkarpacki kościół z listy UNESCO
  • Blizne. Podkarpacki kościół z listy UNESCO
  • Blizne. Podkarpacki kościół z listy UNESCO
  • Blizne. Podkarpacki kościół z listy UNESCO
  • Blizne. Podkarpacki kościół z listy UNESCO
  • Blizne. Podkarpacki kościół z listy UNESCO
  • Blizne. Podkarpacki kościół z listy UNESCO
Uwaga! Materiał został zamieszczony w naszym portalu już ponad rok temu.
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!

I tu rozpoczyna się jej ciekawa historia. Pewnej nocy – czytam we wspomnianym folderze – jednej z mieszkanek Bliznego przyśniło się, aby wziąć figurkę Matki Bożej z kościoła i umieścić w dziupli starej lipy koło swojego domu. Ksiądz Proboszcz wyraził zgodę i od tej pory ludzie gromadzili się przed tą figurą, odmawiali różaniec, odprawiali majówki, modlili się. Niestety od palonych pod drzewami świec, zapaliły się pewnego razu kwiaty i całe drzewo. Figurę uratowano.  Do kościoła wróciła ona jednak dopiero, po konserwacji, w 1974 roku. Jako Matkę Bożą Królową Łaski Pełnej umieszczono w lewym ołtarzu bocznym. Ale odsłaniana jest tylko od czasu do czasu – robi to uruchamiając elektrycznie zasłonę, oprowadzająca nas przewodniczka. Stanowiący główny element tego ołtarza obraz ze sceną Zwiastowania podnosi się w górę odsłaniając wnękę, w której stoi polichromowana, gotycka figura Madonny. Nad nią unosi się srebrzysta gołębica, w tle są też srebrne wota.

Zacheuszki i Biblia ubogich

Wewnątrz świątyni cenna, ładnie udekorowana, jest późnorenesansowa ambona z 1604 r. oraz chrzcielnica z około 1720 r. Trzyma ją nad głową przyklękający mężczyzna w stroju renesansowym. Na uwagę zasługują również organy z końca XVIII w. Oprócz nich w świątyni szczególnie cenne są wspomniane polichromie ścienne. Nowymi pokrywano zresztą starsze, co widać w jednym ze specjalnie odsłoniętych miejsc – główce w dekoracji roślinnej ściany. Najstarszymi, a zarazem pierwszymi elementami malarskimi ściany były tzw. Zacheuszki – krzyże konsekracyjne z XV w. Dominuje jednak, największa w Polsce, scena Sądu Ostatecznego z 1549 r. pokrywająca północną ścianę nawy i prezbiterium. Poruszające realizmem i dosłownością przedstawione sceny stanowiły bowiem fragmenty Biblii ubogich – formę katechezy dla prostych, niepiśmiennych ludzi. Oglądamy więc m.in. miłosiernego Jezusa w otoczeniu apostołów, a pod nimi archanioła oraz diabła spychającego grzeszników do piekła, w którym cierpią oni męki. Czy scenę ścięcia św. Jana Chrzciciela itp.

Fundacja chłopska

Szalenie ciekawe, również ze scenami biblijnymi, są malowidła z „Fundacji  Chłopskiej” z 1649 r. Ufundowali je miejscowi zamożni chłopi, m.in. Dorota i Maciej Skarbkowie, Piotr Mońka oraz niejaki Marcin. Pokrywają one południową i zachodnią ściany kościelnej nawy, a także strop i parapet chóru. Na pozostałych, nielicznych miejscach nie wypełnionych przez tematykę religijną, namalowano dekoracje roślinne. Praktycznie nie ma nawet kawałka nie pokrytej malowidłami powierzchni. Polichromie znajdują się również w kościelnej wieży.

Budynki plebańskie

Kościół p.w. Wszystkich Świętych  jest, oczywiście, najwspanialszym i najcenniejszym zabytkiem tego kompleksu drewnianej architektury. Ale obok niego stoi Wikarówka z XVII w., wcześniej stara plebania. Ponadto Lamus – wozownia z XVIII w. w którym mieści się muzeum parafialne ze zbiorami religijnymi i etnograficznymi. A także, najmłodszy zabytek w tym gronie, oczywiście również drewniany i parterowy, dawny szpital ubogich z XIX w. Znakomity stan zachowania tych zabytków jest zasługą miejscowego proboszcza i księży. Ale również dofinansowywania konserwacji i remontów przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz ze środków gminy.

Czytaj dalej - strony: 1 2

Poczytaj więcej o okolicy:

 
Dodaj komentarz
(Dozwolone typy plików: jpg, gif, png, maksymalny waga pliku: 4MB.)
(wymagany, niepublikowany)
Wszystkie materiały zamieszczone na naszym portalu chronione są prawem autorskim. Możesz skopiować je na własny użytek.
Jeśli chcesz rozpowszechniać je dla zysku bez zgody redakcji i autora – szukaj adwokata!