Dawidgródek
Stare poleskie miasteczko
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Na płaskim szczycie niezbyt wysokiego wzgórza nad rzeką Horyń leży duży kamień z tablicą i stylizowanym na staroruski tekstem: ?Ostiuda iest poszoł horodok Dawida. XII wiek? (w wolnym przekładzie: Tu rozpoczęła się historia Dawidgródka).
Wzgórze to jest obecnie pomnikiem archeologicznym XI ? XII w. ?Zamczyszcze?, odległym od rynku tego starego poleskiego miasteczka zaledwie o 100 metrów. Spokojny Horyń widoczny u podnóża zamkowego wzgórza, na którym w 1938 roku (miasteczko należało wówczas do Polski) odkopano ?książęce mogiły?, to obecnie tylko kanał. Główny nurt tej poleskiej rzeki omija centrum. Zmieniono go, aby chronić Dawidgródek (?????-???????) przed wiosennymi powodziami.
Niegdyś znaczący węzeł komunikacyjny
W przeszłości, zwłaszcza w wiekach XVI-XVIII, Horyń stanowił ważny szlak żeglugowy łączący Turów i Kijów z Wołyniem i Morzem Czarnym. A ten, kto władał zamkiem i miasteczkiem, mógł kontrolować żeglugę po tej rzece oraz po Prypeci, a także zbiegające się tu lądowe szlaki handlowe. Starą drogę przez Nieśwież i Nowogrodek do Wilna na północ oraz na południe aż do Stambułu. Mimo iż Gród Dawida dawno stracił takie znaczenie, zachował kształt i atmosferę starego poleskiego miasteczka. Obecnie, mimo miejskiego statusu, bardziej dużej, około 6,5-tysięcznej wsi.
Ważne daty
Dzieje Dawidgródka różnią się nieco szczegółami w źródłach polskich i białoruskich, chociaż czasami uzupełniają się one, a w głównych punktach są zgodne. Za datę założenia grodu ? początkowo nazywał się on po prostu Horodkom ? Gródkiem ? przyjęto rok 1100, a za jego założyciela księcia włodzimiersko-wołyńskiego Dawida Igorewicza (1059-1112). Był on wnukiem jednego z najwybitniejszych książąt kijowskich, Jarosława Mądrego (978-1054). Od niego to, według przekazów, otrzymał ?grody pohoryńskie?, tj. położone nad rzeką Horyń. Kilkumetrowej wysokości współczesny pomnik księcia Dawida stoi w rynku miasteczka. A książę wskazuje na nim kopią w kierunku Góry Zamkowej. Z ważnych dla Dawidgródka późniejszych dat trzeba wymienić rok 1523, kiedy to Zygmunt Stary przekazał go we władanie królowej Bonie, która ? podobnie jak inne jej dobra, znacznie rozwinęła go gospodarczo.
Wiele narodów
Ważny był także rok 1527, gdy po rozbiciu koło wsi Berezcy nad Prypecią wojsk tatarskich przez ks. Konstantego Ostrogskiego, królowa pozwoliła jeńcom osiąść w swoich dobrach. A tym, którzy przyjęli chrześcijaństwo, żenić się z miejscowymi dziewczętami. Stąd wzięli się tutaj obecni prawosławni Tatarzy oraz część mieszkańców o tatarsko-mongolskich rysach i nazwiskach. Drugą grupą narodowościową stali się Żydzi, którzy osiadali w Dawidgródku też od XV wieku i zajmowali się rzemiosłem i handlem, tworząc z czasem dosyć liczną społeczność. Los ich potomków dopełnił się w 1942 roku w pobliskim Uroczysku Chinowsk, w którym, wymordowani przez Niemców, spoczęli w zbiorowej mogile. Pozostała po nich stara dzielnica. Poza ludnością słowiańską mieszkają tu także Cyganie.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz