Atlas Wysoki
W dolinie rzeki Dara
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Przecinamy masyw Dżabal Saghru. Z przełęczy Tizi n’Tinfift rozciąga się widok na masyw Atlasu Wysokiego. W styczniu na ogół jest on zaśnieżony i wyróżnia się wśród innych gór.
Ale wtedy zamykane są przełęcze. Tego roku tylko najwyższe szczyty były pokryte cienką warstwą śniegu.
Kazby i ksary
Zjeżdżamy powoli znajdujemy się w Dolinie Dara (Draa). Za miastem Agdz dolina robi się coraz ładniejsza. Wzdłuż rzeki wyrastają palmowe gaje i ukazują się kazby. Co chwilę zobaczyć można też ksary, czyli ufortyfikowane wsie. Zamieszkują je Berberowie, Arabowie, Żydzi?
Miejsce najpiękniejsze
Dolina Dara znajduje się na samym południu Maroka. Jest jednym z najpiękniejszych miejsc w tym kraju. Na przestrzeni setek kilometrów mogło się rozwijać życie dzięki wodzie. Zderzenie surowych wypalonych słońcem gór i gajów palmowych przyprawia o zawrót głowy. W niedalekiej odległości od miasta Zagora (Tazagurt) znajdują się piaszczyste wydmy. Pięknie też wyglądają czerwono-brązowe, zbudowane z gliny kazby i ksary.
Marabuty marabutów
Przy drodze znajdują się małe cmentarze. Inne one niż u nas. Kamienie złożone na poletku piachu i to wszystko. Pośrodku stoją marabuty czyli grobowce lokalnych świętych. Ten kult trwa tu od wieków. Każda społeczność ma takiego swojego świętego. Grobowce nakryte są białymi kopułami i usytuowane miedzy drzewami akacji i tamaryszku. Tam się nie odwiedza zmarłych. Pochówek to ostatnie pożegnanie.
Mało wody
Rzeka Dara spływa z Atlasu Wysokiego. Jej długość wynosi ponad 1150 kilometrów. Tu tworzy dolinę o długości 200 kilometrów, a od Warzazatu aż 260 kilometrów. Jest to najdłuższa rzeka w Maroku. W innej części państwa zmienia swoją nazwę, ale dalej jest tą samą rzeką. Dara zanika na pustyni i pojawia się okresowo. Jej bieg kończy się w Atlantyku w mieście Tantan. Teraz wody Dary były bardzo małe. Przyczynił się do tego brak śniegu. Miejscami wije się tylko maleńki strumyczek. Budowane są na rzece miniaturowe ?zapory?, aby jak najwięcej wody zatrzymać przy oazach.
Poletka w oazach
Tutejsze osadnictwo istnieje od wielu wieków. W dolinie odnaleziono ryty naskalne, które świadczą o życiu prehistorycznym. W VI i V wieku przed naszą erą uprawiano już tu oliwki i nieźle rozwijało się rolnictwo. Dzisiaj ludzie też uprawiają poletka w oazach, jednak wszechobecna bieda jest widoczna na każdym kroku.
Poczytaj więcej o okolicy:
Zajrzyj na te strony:
- film autorki
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz