Wagharszapat
Eczmiadzyn: dzieje pierwszej katedry

Pierwszą katedrę zbudowano około 480 roku. Stała się siedzibą najpierw ormiańskich biskupów, następnie patriarchów – katolikosów. Była główną świątynią kraju. Z czasem powstał przy niej ważny ośrodek nauki i szkolnictwa.
fot: Cezary Rudziński
Wagharszapat. Eczmiadzyn: dzieje pierwszej katedry
Od czasu wzniesienia pierwszej katedry znacznie się ona zmieniła. Zresztą i aktualnie przechodzi remont, a związane z tym rusztowania uniemożliwiają dobre jej sfotografowanie.
  • Wagharszapat. Eczmiadzyn: dzieje pierwszej katedry
  • Wagharszapat. Eczmiadzyn: dzieje pierwszej katedry
  • Wagharszapat. Eczmiadzyn: dzieje pierwszej katedry
  • Wagharszapat. Eczmiadzyn: dzieje pierwszej katedry
  • Wagharszapat. Eczmiadzyn: dzieje pierwszej katedry
  • Wagharszapat. Eczmiadzyn: dzieje pierwszej katedry
  • Wagharszapat. Eczmiadzyn: dzieje pierwszej katedry
  • Wagharszapat. Eczmiadzyn: dzieje pierwszej katedry
  • Wagharszapat. Eczmiadzyn: dzieje pierwszej katedry
  • Wagharszapat. Eczmiadzyn: dzieje pierwszej katedry
  • Wagharszapat. Eczmiadzyn: dzieje pierwszej katedry
Uwaga! Materiał został zamieszczony w naszym portalu już ponad rok temu.
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!

Wiele wspaniałych dzieł sztuki i przedmiotów znajduje się w klasztornym muzeum przylegającym do katedry, do którego wchodzi się zresztą bezpośrednio z niej. Tutejszym najcenniejszym skarbem jest, przechowywany w złotym relikwiarzu, grot Włóczni Przeznaczenia, nazywanej również włócznią Longinusa. Uważany jest on za ten, którym przebito bok ukrzyżowanego Jezusa. Co prawda to jeden z czterech czy pięciu przechowywanych w różnych miejscach i uważanych za relikwię Męki Pańskiej, ale według badań naukowych najstarszy, datowany na I w n.e. Grot ten znajdował się wcześniej w klasztorze i skalnej świątyni z XII ? XIII w. Gerghard, co znaczy Święta Włócznia i według armeńskiego rękopisu z XIII w. oraz tradycji przywieziony został do Armenii przez apostoła Judę Tadeusza.

Inne skarby klasztornego muzeum

W gablotach i na ścianach kilku pomieszczeń eczmiadzyńskiego muzeum otwartego w 1869 roku, jest także wiele innych i cennych artefaktów. Srebrnych, bogato zdobionych relikwiarzy, m.in. w kształcie ludzkich rąk z dłońmi. Ponadto starych ksiąg i rękopisów z miniaturami i winietami oraz starodruków. A także paten i naczyń liturgicznych ze złota, srebra i kości słoniowej ozdobionych klejnotami. W większości z XVIII ? XIX w., ale są i eksponaty starsze. Chociażby X-wieczny drewniany krzyż pokryty pięknymi płaskorzeźbami, pochodzący z monasteru Hawuc Tar. Oglądam i fotografuję bogato zdobione trony katolikosów, ornaty, nakrycia głów i inne elementy strojów kościelnych haftowane złotem i perłami. Narzuty, zasłony, krzyże, pastorały, ale także kolekcję starych, również antycznych monet. Jednym z najcenniejszych eksponatów tego muzeum był też (obecnie eksponowany jest w muzeum starych ksiąg i rękopisów Matanadaran w Erewaniu)  Ewangeliarz Eczmiadzyński z 989 r. ? kopia starożytnego oryginału wykonana w monastyrze Norawank przez mnicha Owanesa, w przepięknej oprawie z kości słoniowej z VI-VII w. Jest tu naprawdę co oglądać. Zresztą poza katedrą również. Zwłaszcza wspomniane już liczne chaczkary, wśród nich także bardzo stare, a także inne budowle tego zespołu architektonicznego.

Czytaj dalej - strony: 1 2

Poczytaj więcej o okolicy:

 
Dodaj komentarz
(Dozwolone typy plików: jpg, gif, png, maksymalny waga pliku: 4MB.)
(wymagany, niepublikowany)
Wszystkie materiały zamieszczone na naszym portalu chronione są prawem autorskim. Możesz skopiować je na własny użytek.
Jeśli chcesz rozpowszechniać je dla zysku bez zgody redakcji i autora – szukaj adwokata!
Zamknij