Dubaj
Fort Al Fahdi, czyli zanim trysnęła ropa
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Przybyła chyba, bo jej nie pamiętam, duża sala ekspozycyjna w podziemiach, z wieloma gablotami i ciekawymi zbiorami. Replika jednego ze statków żaglowych stoi na platformie zewnętrznej i widoczna jest doskonale od strony ulicy. Inne stare łodzie rybackie nazywane dhow zajmują miejsca na wewnętrznym dziedzińcu fortu. Podobnie jak skromny domek letni Arish. W pomieszczeniach świetnie przygotowana ekspozycja znajduje się na dwu poziomach. Na parterze oraz pod ziemią. Prezentowana jest historia tego obszaru od czasów najdawniejszych.
Od wykopalisk sprzed 50 wieków
Z eksponatami poczynając od szkieletu człowieka i jego grobu sprzed wielu wieków oraz znalezionych podczas wykopalisk artefaktów z około 3000 roku p.n.e. Dwie armaty ?strzegą? głównej bramy fortu. Wewnątrz obejrzeć można dawną ceramikę, w tym częściowo doskonale zachowaną. Starą broń z różnych okresów historycznych. M.in. armaty z brązu, kule armatnie, kolekcję mieczy, kindżałów i innej broni białej, pistoletów skałkowych, strzelb itp. Ponadto instrumentów muzycznych oraz pięknej biżuterii. Głównie srebrnej, łączonej ze starymi srebrnymi monetami, koralami, perłami, bursztynem i kamieniami półszlachetnymi.
Ciekawie prezentowana jest historia czterech głównych dziedzin życia dawnego Dubaju. Nad i na morzu: rybaków i poławiaczy pereł ? jednego z dwu głównych źródeł tutejszej względnej zamożności. Portu i osady, z czasem miasta oraz rzemiosła i handlu ? dziedzin gospodarki bardzo ważnych tu także w przeszłości. Ponadto wsi, a także życia koczowników na pustyni. Szczególną uwagę zwiedzających przyciąga rekonstrukcja dawnych ulic z otwartymi pomieszczeniami, w których odpowiednio odziane i upozowane manekiny pozwalają zobaczyć, jak niegdyś wyglądał handel różnymi towarami, rzemiosło, czy nauka.
Poławiacze pereł, kupcy, poganiacze wielbłądów
Świetna jest scena oceniania pereł. Ciekawe kupowanie przez zakwefioną kobietę tkaniny u kupca. Inny oferuje zioła, kolejni daktyle, jakieś napoje w butelkach itp. Pokazana jest praca kotlarzy, krawca szyjącego na maszynie z nożnym napędem i reprezentantów paru innych zawodów. W dziale związanym z morzem widać jego różnorodną faunę. A także poławiacza pereł w białej koszuli z rękawami i takich samych spodni aż poza kostki nóg, wydobywającego z dna muszle. Pokazane są zajęcia kobiet w domu oraz noszących dzbany z wodą i inne artykuły na głowach.
Nauka czytania Koranu w szkole. Na pustyni prymitywna studnia, tamtejsza flora i fauna, a także wysoko niegdyś ceniony sokolnika z ptakiem przyuczonym do polowań. No i poganiacz wielbłądów. Mocne wrażenie robią też zdjęcia, z opisami, przedstawiające Dubaj i życie w nim w epoce przed odkryciem źródeł ropy naftowej. Tak np. na dużych planszach z datami: 1930, 1940 widać ubożuchne domki kryte trzciną oraz płoty z gałęzi i trzciny.
Z ubogiego wczoraj w bogaty początek XXI wieku
Lata 50. to już zadowolony szejk z dzieckiem, nadal wąski Creek, ale z brzegami umocnionymi drewnianymi palami, a w tle pierwsze murowane budynki piętrowe. Lata 60. symbolizuje, stojący nadal, łuk z zegarem w alei Al Rigga w dzielnicy Deira oraz szyb naftowy w wodach zatoki. 70. reprezentuje pierwszy ponad 30-piętrowy ?drapacz chmur?. Lata 80. I 90. to już próg współczesności: początek budowy pierwszej Wyspy Koralowej Palm Jumeirah. W sumie świetna, bardzo skrótowa lekcja historii miasta i kraju.
A z tego muzeum i przedstawionej ciekawej, ale przecież bardzo ubogiej przeszłości, wychodzi się wprost w XXI wiek. Bo chociaż najsłynniejsze i najwyższe budowle Dubaju stoją o kilka i kilkanaście kilometrów dalej, to również w dzielnicach Al Souk, Al Kabir oraz po drugiej stronie Creeku, w Deirze, nowoczesność widoczna jest na każdym kroku.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz