Zakopane
Jak powstawało Muzeum Tatrzańskie
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Udostępnione do zwiedzania
W latach 1912-20 zbiory muzealne były już ogromne. Trafiły tu też obrazy na szkle malowane Konstantego Steckiego. W 1920 roku przeniesiono zbiory do nowego gmachu, ale jeszcze nie były udostępniane zwiedzającym. Kierownikiem Muzeum został Juliusz Zborowski, językoznawca i znawca kultury ludowej Podhala. Został również kustoszem działu etnograficznego. W lipcu 1922 roku odbyło się uroczyste poświęcenie i otwarcie Muzeum. Zwiedzający mogli obejrzeć na parterze wnętrza chaty góralskiej z czarną i białą izbą, w której znalazły się cenne eksponaty. W sali obok była kolekcja łyżników, obrazów na szkle, instrumentów muzycznych, sprzętów pasterskich i gospodarczych, ceramiki i strojów. Na piętrze były sale poświęcone przyrodzie i geologii. Tak też zostało do dzisiaj.
Między wojnami
W okresie międzywojennym w Muzeum Tatrzańskim skupiał się ruch naukowy związany z Tatrami i Podhalem. Urządzono tu „hotel uczonych” zwany żartobliwie „Grand Hotelem Muzeum Tatrzańskiego”. Były to skromne pokoiki. Profitów finansowych nie przynosiły, ale zbiory się powiększały. Życie towarzyskie mieszkańców hotelu przenosiło się na werandę restauracji sąsiedniego Dworca Tatrzańskiego. Tu też odbywały się zapoczątkowane przez kierującego muzeum do 1965 roku Juliusza Zborowskiego wieczorki muzealne. Na spotkaniach bywała cała „śmietanka” zakopiańska. Zborowskiemu udało się doprowadzić do powstania Wydawnictw Muzeum Tatrzańskiego, m.in. „Rocznika Podhalańskiego”. Na ostatnim piętrze budynku mieściła się Stacja Meteorologiczna PIM, którą prowadził słynny meteorolog zakopiański Józef Fedorowicz. Był to wyjątkowy wtedy pokój. Stacja ozdobiona była licznymi portretami wykonanymi przez Witkacego, który był zaprzyjaźniony z Fedorowiczem.
Warto wiedzieć
* Druga wojna światowa zamknęła kolejny etap dziejów Muzeum. „Grand Hotel” opustoszał a zwiedzającymi byli przede wszystkim Niemcy. Zborowski jednak nadal był dyrektorem i nadal gromadził cenne pamiątki. Użyczał też chwilowych schronień wielu osobom.
* W styczniu 1950 roku Muzeum zostało upaństwowione. Zaczęto opracowywać zbiory. Pokoje gościnne zamieniono na pracownie.
Poczytaj więcej o okolicy:
Zajrzyj na te strony:
- Muzeum Tatrzańskie im. dr. Tytusa Chałubińskiego
- film autorki
ciekawe, nie znałam tej historii. Nie wiedziałam, że aż tyle kłód pod nogi, nieszczęść, a pewnie i animozji może towarzyszyć powstaniu jednego muzeum, które – wydaje się z dzisiejszej perspektywy wydaje się oczywistą oczywistością.