Jakub Wejher człowiekiem był możnym, światłym i w świecie bywałym. Za wojaczką zjeździł pół Europy, stawał też w obronie Rzeczypospolitej.

Ale kiedy za Władysławem IV poszedł pod Smoleńsk, gdzieś na rubieżach został zasypany w okopie. Ślubował w tej potrzebie, że jeśli wyjdzie cało, będzie działał na sławę Bożą. Ocalał. Ustatkował się, ożenił, zajął gospodarowaniem. Od króla za zasługi dostał województwo pomorskie, szereg starostw i urzędów. Majątek pomnażał. I wywiązał się ze ślubów: w swoich rodowych dobrach ufundował kościół p.w. św. Franciszka, a niebawem i klasztor franciszkanów. Przy kościele i klasztorze lokował osadę zwaną Wejherowską Wolą i zdobył dla niej od Jana Kazimierza prawa miejskie. Tak powstało Wejheropolis, dzisiejsze Wejherowo.

Jednocześnie wystarał się u władz o zgodę na zorganizowanie kalwarii, czwartej wtedy w Rzeczypospolitej – po Zebrzydowskiej, Pakoskiej i Żmudzińskiej. O pomoc zwrócił się do oliwskich cystersów: jeden z zakonników, ojciec Robert z Werden wybrał się specjalnie do Jerozolimy i pomierzył odległości na prawdziwej drodze Chrystusa. A potem wyznaczył ja na morenowych wzgórzach ponad Wejherowem. Budowę stacji zaczęto w 1649 r., a trwała ona 18 lat. Sam Jakub Wejher, który ufundował 11 kaplic, nie dożył ukończenia swego projektu. Pozostałe wybudowali inni możni Pomorza ? świeccy i duchowni. Kalwarią opiekowali się wejherowscy franciszkanie.

Kościół katolicki błyskawicznie docenił znaczenie, jakie może mieć Kalwaria Wejherowska – wszak znaczną większość Pomorzan stanowili protestanci: zaczęły się działania marketingowe. Najpierw przybywający tu pątnicy zyskali odpust zupełny na 10 lat, wkrótce – na całą wieczność. Patronami kalwarii byli kolejni właściciele miasta. Przebendowscy (XVIII w.) wybudowali Bramę Oliwską, przy której witano pielgrzymów, Keyserlingkowie (XIX w.) kilka barokowych kaplic przykryli ryglową obudową – te właśnie nadają i dziś swoisty charakter pomorskiej kalwarii.

Zniszczona przez Niemców w czasie wojny Kalwaria Wejherowska, w czasach PRL przechodziła tylko ratunkowe remonty. Dopiero w ostatnich latach – za unijne pieniądze – przeprowadzono kompleksową rewaloryzację. Teraz jest ozdobą miasta.

Warto wiedzieć

* Cały szlak kalwaryjski liczy 4,6 km długości, a przejście całej drogi zajmuje ok. 2,5 godz. Kto zechce przejść drogę samodzielnie, zastanie kaplice zamknięte. Codziennie jednak (oprócz niedziel) można przejść drogę pod opieką (także dziś) jednego z opiekunów kalwarii – franciszkanina.  Zbiórka na placu klasztornym o godz. 11.
* W 2002 r. w Kalwarii Wejherowskiej po raz pierwszy wystawiono Misterium Drogi Krzyżowej i od tej pory odbywa się co roku.  Uroczystość religijna przeplatająca się z inscenizacją teatralną zaczyna się w Wielki Piątek o godz. 10 przy Pałacu Piłata.

Przeczytaj także...

Wejherowo. Tu wiernym kłaniają się feretrony

Autorka: Barbara Górecka

Wzgórza Kalwarii Wejherowskiej wznoszą się ponad miastem. Są miejscem nabożeństw Drogi Krzyżowej, Misterium Męski Pańskiej i odpustów. Pielgrzymi przybywający na odpust przynosza ze sobą sztandary, chorągwie i feretrony.

Wernigerode . Zamek niemieckiego wicekanclerza

Autorka: Elżbieta Sawicka

Zamek Na skraju gór Harzu stworzył książę Otto von Stolberg-Wernigerode, oficer armii pruskiej, dyplomata i wysoki urzędnik państwowy. Po zjednoczeniu Niemiec (1866-71) – wicekanclerz Rzeszy, nazywany powszechnie wice-Bismarckiem.

Wernigerode. Uroda pruskiego muru

Autorka: Elżbieta Sawicka

Przewodniki opisują centrum Wernigerode jako przykład znakomicie zachowanej zabudowy średniowiecznej. Tutejsze domy z muru pruskiego rzeczywiście robią wrażenie. I te jaskrawe kolory! „Bunte Stadt”. Kolorowe Miasto.

Poczytaj więcej o okolicy:

Złota Góra. Panorama spod pomnika

Grąbkowo. Nowe życie starego pałacu

Szymbark. Świat stanął na głowie...

Człuchów. Krzyżacki zamek, największy po Malborku