Berlin
Katedra nad Szprewą
W historycznym centrum niemieckiej stolicy, na słynnej Wyspie Muzeów, stoi wielka ewangelicka katedra, której kopuła zwieńczona krzyżem jest jedną z dominant tej części Berlina.
Zwiedzać ją można w określonych godzinach, odpłatnie. Wstęp wolny jest na nabożeństwa, podczas których zwiedzanie i fotografowanie jest wzbronione.
Katedra ta, nazywana po niemiecku Berliner Dom, jest jedną z największych świątyń w mieście. Przy czym dosyć młodą. Od zakończenia jej budowy mija właśnie równo 120 lat.
Pierwsza kaplica i kolegiata
Miała ona aż trzy poprzedniczki. Pierwotnie, w XV w. był to katolicki kościół zamkowy, a ściślej poświęcona w roku 1450 kaplica Erasmusa służąca elektorom Rzeszy. Prawdopodobnie pw. św. Elmo (Erazma) – biskupa i męczennika z Formii w Antiochii.
W 1465 r. papież podniósł ją do godności kolegiaty, ale elektor Joachim II Hektor (1505-71) przebudował ją na nekropolię władców. Poświęcono ją w 1536 r., ale w rezultacie reformacji stała się ona w 1539 r. kościołem protestanckim. W XVIII w. nadawała się już tylko do rozbiórki.
Barokowa świątynia w Ogrodzie Rozkoszy
Pruski król Fryderyk II von Hohenzollern (1712-86, na tronie od 1740 r.) nazywany przez Niemców Wielkim, polecił zbudowanie nowej, barokowej świątyni w Lustgarten – Ogrodzie Rozkoszy. Na północ od zamku, w miejscu, w którym stoi obecna katedra.
Autorem projektu został niderlandzki architekt Johann Boumann starszy (1706-78). Nowa katedra została poświęcona w 1750 r. Wybudowano w niej także rozległą kryptę na nekropolię władców, do której przeniesiono groby książęce z kolegiaty, po czym ją rozebrano. Ale to nie zaspokajało rosnących ambicji pruskich królów. Fryderyk Wilhelm IV (1795-1861) uznał, że dotychczasowa katedra jest zbyt skromna na cele reprezentacyjne monarchii i polecił zbudowanie nowej. Miała to być dwuwieżowa bazylika z trzynawowym wnętrzem.
Wzorem bazylika św. Piotra w Rzymie
Projekty przygotował Friedrich August Stüler inspektor budowlany, później architekt królewski. Budowę rozpoczęto, zbudowano m.in. apsydę na brzegu Szprewy, ale z braku środków zawieszono ją w 1848 r. Do pomysłu wrócono dopiero, gdy zjednoczone Niemcy przekształciły się w cesarstwo. Cesarz Wilhelm II Hohenzollern (1859-1941), ostatni król Prus i cesarz Rzeszy Niemieckiej rozkazał rozbiórkę istniejącej katedry i zbudowanie nowej.
W roku 1885 prof. arch. Juliusa Carla Raschdorff opracował projekt stanowiący eklektyczne połączenie renesansu i baroku, wzorowane na architekturze bazyliki św. Piotra w Rzymie. Budowę rozpoczęto dopiero w roku 1894 i trwała ona do 1905 r. Znaczący wpływ na kształt nowej katedry, zwłaszcza jej wnętrza, miał cesarz. Powstała budowla, którą możemy oglądać także obecnie. Chociaż nie do końca tą samą. Nie przetrwała ona bowiem w pierwotnym stanie nawet 40 lat.
Wojenne zniszczenia i odbudowa
Znacznym uszkodzeniom uległa ona w trakcie II wojny światowej. Szczególnie podczas alianckiego nalotu 24 maja 1944 r., kiedy pojemnik z łatwopalnym płynem uderzył w kopułę z latarnią i zapalił drewniany szalunek pod jej miedzianym poszyciem. Latarnia spadła na posadzkę katedry i przebiła sklepienie krypty Hohenzollernów. Po wojnie władze sowieckiej strefy okupacyjnej miały inne priorytety niż odbudowa świątyni. Dopiero w 1949 roku rozpoczęto, realizowane już przez władze NRD, prace zabezpieczające, które potrwały do roku 1953. Właściwą odbudowę rozpoczęto w roku 1975 i potrwała ona do 1993, kończąc się w zjednoczonym mieście i kraju.
Poczytaj więcej o okolicy:
Komentarze: 1
Dodaj komentarz
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Bardzo fajna fotorelacja .