Wałbrzych
Książ: od Bolka do księżnej Daisy
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Zamek Książ znajduje się w Wałbrzychu przy ulicy Piastów Śląskich 1 w dzielnicy Książ na terenie Książańskiego Parku Krajobrazowego. Leży na Szlaku Zamków Piastowskich i po zamku w Malborku oraz Zamku Królewskim na Wawelu zajmuje trzecie miejsce pod względem wielkości.
Historia zamku zaczyna się w latach 1288-92 kiedy to książę świdnicko-jaworski Bolko I Surowy polecił wybudowanie go na miejscu dawnego drewnianego grodu zniszczonego w roku 1263 przez Przemysła Ottokara. Bolko I nadał sobie tytuł „pana na Książu”, a zachowali go następcy.
Ostatni Piastowie
Zamek rozbudował jego wnuk Bolko II Mały, który zmarł w 1368 r. Po jego śmierci i śmierci jego żony Agnieszki z Habsburgów wygasł ród Piastów z linii świdnicko-jaworskiej. Chociaż niektórzy twierdzą że wspomniana para miała syna Bolka III, który w roku 1347 miał zginąć jako dziecko na zamku w Bolkowie ugodzony cegłą przez książęcego błazna. Obecnie genealodzy i historycy wykluczają istnienie tej postaci. Jednocześnie przypuszczają, że ich córką mogła być niejaka Elżbieta von Parchwitz. Zatajenie istnienia córki ma związek z układem zawartym w roku 1353 pomiędzy Bolkiem II Małym i królem czeskim Karolem IV Luksemburskim, w którym ustalono przejście księstwa świdnicko-jaworskiego pod panowanie czeskie w wypadku bezpotomnej śmierci księcia Bolka. Gdyby księżna Agnieszka urodziła Bolkowi II Małemu córkę, nie miałaby prawa do dziedziczenia księstwa, jedynie pozostałoby jej finansowe odszkodowanie. I to ma tłumaczyć zatajenie istnienia córki.
W rękach czeskich królów
Właścicielami zamku Książ zostali więc królowie czescy z dynastii Luksemburgów, a od roku 1463 czeski król Jerzy z Podiebradów. Z czasem zamek otrzymał Hans Schellendorf, który dwa razy obronił go w latach 1475 i 1477 przed królem węgierskim Maciejem Korwinem i wspierającym go Wrocławiem. Dopiero podczas oblężenia w roku 1482 zdobyli oni zamek. Książ przeszedł we władanie dowódcy węgierskiego kapitana Jerzego von Steina. Przyczynił się on do zmiany charakteru zamku, zmieniając większość pomieszczeń na mieszkalne. To w tym okresie powstała południowa część budowli zwana na część węgierskiego władcy Skrzydłem Macieja.
Hoberg, potem Hochberg
W latach 1497-1508 zamek należał do króla Czech i Węgier, Władysława II Jagiellończyka. W roku 1509 Książ i sąsiednie dobra otrzymał rycerz Konrad I von Hoberg. Jego ród władał zamkiem do czasu konfiskaty przez nazistów w roku 1941. Rodzina Konrada zmieniła w roku 1714 nazwisko na Hochberg. W roku 1605, Konrad III von Hoberg spłacił dług lenny i otrzymał on od cesarza Rudolfa II Habsburga zamek Książ jako własność dziedziczną. Ważną datą dla rodu był rok 1683 gdy otrzymał dziedziczny tytuł hrabiowski a w roku 1848 – już Hochbergowie – otrzymali dziedziczny tytuł książęcy.
Zniszczenia i odbudowy
Podczas wojny trzydziestoletniej w latach 1618-1648 zamek wiele razy był zdobywany, plądrowany i dewastowany przez wojska saskie, szwedzkie i cesarskie. Po podpisaniu traktatu westfalskiego, za panowania Jana Henryka I i jego żony Heleny rozebrano zrujnowane umocnienia zakładając w ich miejsce tarasy ogrodowe w stylu francuskim. Wyremontowano pomieszczenia zamkowe i gospodarcze. Jan Henryk II wnętrza i elewację zamku ozdobił w duchu baroku. Połączył on skrzydło południowe z wieżą i podwyższył o jedną kondygnację.
Pierwsza wielka przebudowa
Ernest Maximilian von Hochberg, w latach 1718- 1734 zatrudnił świdnickiego budowniczego Antoniego i grupę wybitnych artystów i rzemieślników – rzeźbiarza, kamieniarza i sztukatora. Wznieśli oni i wyposażyli pięciokondygnacyjny budynek w południowej części zamku oraz budynek czterokondygnacyjny w części wschodniej. W budynku wschodnim centralne miejsce zajęła reprezentacyjna komnata zwana Salą Maksymiliana. Była ona nakryta lustrzanym sklepieniem, wyposażona w złocone zdobienia i posiadała marmurowe kominki. Oprócz tej Sali stworzono jeszcze wyjątkowo udekorowane Salę Konrada, Salon Biały, Zielony, Chiński, Barokowy, Salon gier i reprezentacyjny hal z marmurowymi schodami. Na Topolowym wzgórzu zbudowano pawilon letni który w wieku XIX przekształcono w mauzoleum rodowe, kaplicą grobową. Okres ten w historii Zamku Książ nazywany jest pierwszą wielką przebudową zamku.
Poczytaj więcej o okolicy:
Zajrzyj na te strony:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz