Dolina Kościeliska
Najsłynniejsza dolina w Tatrach
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Dolina Kościeliska zaczyna się obok niewielkiego osiedla Kiry, nad brzegiem potoku Kirowa Woda. Nazwa osiedla pochodzi od gwarowego słowa Kira, czyli zakręt. W źródłach pisanych miejsce to pojawiło sięw 1646 r. W XIX w. był tu mały tartak, leśniczówka i chatki węglarzy.
Przy drodze jest przystanek PKS, parking, restauracja, sklepiki i postój dorożek, a zimą ? sanek. Wjazd w głąb doliny innymi pojazdami jest zabroniony.
Z wylotu doliny widzimy niewielką Jarcową Skałkę, zbudowaną z oryginalnego wapienia numulitowego. Po kilku minutach spaceru dochodzimy płaskim dnem doliny do pierwszego w niej przewężenia zbudowanego z twardego wapienia krynoidowego. Nosi ono nazwę Bramy Kazimierza Kantaka. Informuje o tym metalowa tablica umieszczona tu w 1887 r. dla uczczenia wybitnego patrioty i działacza Towarzystwa Tatrzańskiego. Tuż za bramą dolina rozszerza się i tworzy wielką polanę ? Wyżnią Kirę Miętusią. Jej nazwa pochodzi od nazwiska rodu Miętusów, sołtysów z Cichego, do których niegdyś należała. Stąd w lewo odchodzi droga na Przysłop Miętusi, a dalej na Czerwone Wierchy lub na Ścieżkę nad Reglami. Strome zbocza pokrywa gęsty las, a sama polana latem pokryta jest bujną roślinnością. Wiosną kwitną tu rozległe pola krokusów. Na polanie znajduje się bacówka, w której można zobaczyć produkcję sera owczego oraz napić się żętycy. Na południowym wschodzie wyłania się w górze Gładkie Upłazińskie, a z lewej bieleje nad lasem Kończysta Turnia (1248 m n.p.m.).
Mijamy potok Kościeliski i docieramy do malowniczej polany zwanej Stare Kościeliska. Na jej skraju stoi kapliczka zwana zbójnicką, choć wystawili ją zapewne górnicy. Według ludowego podania, kapliczka była wotum ofiarowanym przez zbójników. Uwagę zwraca kształtny hełm gontowy. Daleko na południu majaczy czub najwyższego szczytu Tatr Zachodnich ? Bystrej (2248 m n.p.m.).
Do połowy XIX w. na polanie Stare Kościelisko istniało osiedle przemysłowe. Działał tu miniaturowy kompleks hutniczy ? młyn do mielenia rudy, wielki piec i fryszerka. Były tu też chaty hutników i leśniczówk, po której zostały tylko lipy zasadzone ok.1820 r. Leśniczówka była miejscem noclegowym dla zwiedzających dolinę. W 1890 r. Władysław Zamoyski zbudował tu gospodę z pokojami dla turystów, która stała do 1926 r.
Na skraju polany, tuż przed murem skalnym zamykającym dolinę odchodzi droga do Jaskini Mroźnej ? w lewo, przez mostek. Tu też, po wschodniej stronie potoku znajduje się wywierzysko ? Lodowe Źródło, które jest wypływem podziemnych wód, zbierających się w masywie Czerwonych Wierchów. Nazwa pochodzi od niskiej temperatury (4,3 st. C), która jest przez cały prawie rok jednakowa.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz