Tunis
Narodowe Muzeum Bardo
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Po wyzwoleniu się Tunezji spod protektoratu francuskiego (1881-1956), otrzymało ono w 1956 r. status Muzeum Narodowego. I ze względu na rangę wyposażenia oraz eksponatów, stało się jednym z najważniejszych obiektów zwiedzanych w tym kraju przez turystów, także zagranicznych.
Od prehistorii do XVIII wieku
Jednopiętrowa budowla składa się z kilku galerii oraz kilkudziesięciu sal rozmieszczonych na parterze i piętrze. Każda z nich ma osobny charakter, a ekspozycje podzielone są na sześć głównych okresów historycznych. Najstarszy to, oczywiście, prehistoria Tunezji. Następnie kolejno czasy: punickie – a więc potężnej, pokonanej jednak przez Rzymian Kartaginy, rzymskie, chrześcijańskie, islamu oraz osobno sala z odkryciami z Al-Mahdiji. W pobliżu tej nadmorskiej miejscowości poławiacze gąbek odkryli w 1907 roku wrak statku, który zatonął w 81 r. p.n.e. A przewoził cenne rzeźby i płaskorzeźby, marmurowe kolumny oraz wazy i statuetki z brązu itp. W przepięknej, otoczonej kolumnami Sali Kartaginy obejrzeć można, nieliczne zachowane dzieła sztuki z jej okresu. Rzymianie, po zwycięstwie nad tym groźnym dla niego państwem, zrównali bowiem miasto z ziemią i zaorali, niszcząc wiele wspaniałych zabytków. W sali tej wystawiony jest m.in. pomnik Augusta z I w. n.e. oraz mozaiki podłogowe z wieku następnego, z odkopanych zamożnych domów. Czasy punickie pamięta też paradna zbroja oraz maski. Jednym z najstarszych w muzeum, pięknie zachowanych dzieł sztuki, jest brązowa statuetka Erosa z około 125 r. p.n.e. pochodząca z wraku odkrytego koło Al-Mahdiji.
Wspaniałe mozaiki
Piękny jest, również świetnie zachowany, marmurowy rzymski posąg bogini Minerwy z II w n.e. A także bogato zdobione płaskorzeźbami marmurowe sarkofagi rzymskie. Czasy świetności pałacu i jego właścicieli – bejów przypominają sale Zukki i Susy. Pierwsza z nich była reprezentacyjną jadalnią z sufitem wspaniale ozdobionym w XVIII w. ornamentami kwiatowymi i arabeskami. Natomiast w drugiej znajduje się wyjątkowo piękna mozaika przedstawiająca Triumf Neptuna. Mozaiki są zresztą głównym magnesem przyciągającym do tego muzeum zwiedzających. Stanowią one bowiem wspaniałą kolekcję licząca się w skali światowej. I to zarówno te pochodzące z czasów kartagińskich – wspomnę o chyba najpiękniejszej, nazywanej Mozaiką Juliusza (Juliusz), z III w n.e., z cyklu przedstawiającego prace rolne – rzymskich oraz bizantyjskich. Głównie ze scenami mitologicznymi, rodzajowymi lub przedstawiającymi ilustracje ówczesnego życia. Część z nich zachowana jest wspaniale, inne mają, niekiedy znaczne, ubytki, ale pozostają piękne i warte zobaczenia. Kilka z nich przedstawiam na zdjęciach.
Warto wiedzieć
Gdy Tunezja stanie się znowu bezpieczna i turyści zaczną do niej wracać, na pewno pojawią się również, w skrwawionym przez terrorystów Muzeum Bardo. Podobnie bowiem jak stało się to w Egipcie obok Egipskiego Muzeum Starożytności w Kairze i Świątyni królowej Hatszepsut na Zachodnim Brzegu w Luksorze, na indonezyjskiej wyspie Bali, czy w innych regionach świata, w których zaatakowani zostali zagraniczni turyści także w autokarach, hotelach czy klubach, po pewnym czasie, gdy sytuacja uspokoi się, a bezpieczeństwo gości wzrośnie, żądni wiedzy i przeżyć kulturalnych cudzoziemcy wrócą przecież do Bardo.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz