Odessa
Oby pozostała w Ukrainie i Europie…

Jej zdobycie oznaczałoby odcięcie kraju od morza, pozbawienie go floty wojennej oraz okna na świat, jakim jest odeski port handlowy. Ale i niezwykłego miasta o specyficznej atmosferze i licznych zabytków kultury...
fot: Cezary Rudziński
Odessa. Oby pozostała w Ukrainie i Europie…
Odessa nie ma raczej zabytków rangi światowej. Ale miasto, jako całość, i jego mieszkańcy, są fascynujące.
  • Odessa. Oby pozostała w Ukrainie i Europie…
  • Odessa. Oby pozostała w Ukrainie i Europie…
  • Odessa. Oby pozostała w Ukrainie i Europie…
  • Odessa. Oby pozostała w Ukrainie i Europie…
  • Odessa. Oby pozostała w Ukrainie i Europie…
  • Odessa. Oby pozostała w Ukrainie i Europie…
  • Odessa. Oby pozostała w Ukrainie i Europie…
  • Odessa. Oby pozostała w Ukrainie i Europie…
  • Odessa. Oby pozostała w Ukrainie i Europie…
  • Odessa. Oby pozostała w Ukrainie i Europie…
  • Odessa. Oby pozostała w Ukrainie i Europie…
  • Odessa. Oby pozostała w Ukrainie i Europie…
  • Odessa. Oby pozostała w Ukrainie i Europie…
  • Odessa. Oby pozostała w Ukrainie i Europie…
  • Odessa. Oby pozostała w Ukrainie i Europie…
  • Odessa. Oby pozostała w Ukrainie i Europie…
  • Odessa. Oby pozostała w Ukrainie i Europie…
  • Odessa. Oby pozostała w Ukrainie i Europie…
  • Odessa. Oby pozostała w Ukrainie i Europie…
Uwaga! Materiał został zamieszczony w naszym portalu już ponad rok temu.
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!

Odessa (Одеса), największy ukraiński port nad Morzem Czarnym, a zarazem trzecie pod względem wielkości, po Kijowie i Charkowie, ponad milionowe miasto Ukrainy, od początku rosyjskiej napaści jest celem tej agresji.

Jej zdobycie oznaczałoby całkowite odcięcie kraju od morza, pozbawienie go floty wojennej oraz najważniejszego morskiego okna na świat, jakim jest odeski port handlowy. To tędy przechodzi znaczna część ukraińskiego handlu zagranicznego, w tym bardzo ważny eksport pszenicy oraz oleju słonecznikowego.

Tragiczna próba 2 maja 2014 roku

„Moskali”, jak rosyjskich sąsiadów nazywają niezbyt życzliwi im Ukraińcy, próbowali już zdobyć ją w 2014 roku, podobnie jak wcześniej Krym i część Donbasu. Manifestacja „Antymajdanowców” pod hasłem „Odessa jest rosyjska” starła się 2 maja 2014 roku na Kulikowym Polu ze zwolennikami jedności Ukrainy. Pierwsi, przepędzeni, uciekli do budynku związków zawodowych. Wybuchł w nim pożar zaprószony od „koktajli Mołotowa”, jak twierdzą obrońcy jedności Ukrainy, lub celowego podpalenia „przez banderowców z Prawego Sektora”, jak głosi propaganda moskiewska.

Faktem natomiast jest, że starcie to pochłonęło 48 ofiar śmiertelnych, w tym 46 zwolenników „Rosyjskiej Odessy”. 31 z nich zginęło w płomieniach, 11 skacząc z okien 3-4 pietra, a blisko 250 odniosło rany. Na razie, w 8 lat później, miasto i port są pod  ostrzałem rakietowym oraz są zagrożone przygotowywanym przez najeźdźców desantem morskim. Jego przeprowadzenie znacznie utrudniło zatopienie krążownika „Moskwa”, a przede wszystkim załamanie się „wojny błyskawicznej”, bohaterska obrona Ukraińców i niewielkie sukcesy Rosjan na wschodzie w Donbasie oraz nieco większe nad Morzem Azowskim. Ale wojna trwa…

Takie były początki

Współczesna Odessa, zarówno miasto jak i port, jest stosunkowo młoda. Jej początki sięgają roku 1794. Ich budowę rozpoczęto po zdobyciu w 1789 roku przez kozaków pod dowództwem Hiszpana (!) Jose de Ribasa dla Rosji tureckiej twierdzy Chadżybej. Przy czym budowano je według projektu brabanckiego inżyniera Françoisa Sainte de Wollanta. Podobno na rozkaz feldmarszałka i generalissimusa Aleksandra Suworowa (1730-1800). Formalnie Odessa założona została ukazem carycy Katarzyny II (1729-96) z lipca 1795 roku. Ale nie na pustym miejscu.

Antyczne osady greckie i epizod litewsko-polski

W epoce antycznej na terenie obecnej Odessy istniały dwie osady greckie: Isiaka i Istrian. Odkopane fragmenty ruin tej drugiej, przykryte szklanym dachem, można oglądać na Bulwarze Nadmorskim, jednej z najważniejszych ulic miasta. Od roku 337 n.e. tereny te należały do Gotów, od 390 r. do Hunów, a następnie ich potomków Kutrigurów. Od 520 r. Awarów, w sto lat później bułgarskich hord chana Asparucha, wreszcie od 830 r. do Madziarów. Wiadomo, że w XIV w. istniała już wspomniana, wówczas tatarska, podległa chanatowi krymskiemu, warowania Chadżybej.

Czytaj dalej - strony: 1 2 3 4

Poczytaj więcej o okolicy:

Dodano: 10 maja 2022; Aktualizacja 23 maja 2022;
 
Dodaj komentarz
(Dozwolone typy plików: jpg, gif, png, maksymalny waga pliku: 4MB.)
(wymagany, niepublikowany)
Wszystkie materiały zamieszczone na naszym portalu chronione są prawem autorskim. Możesz skopiować je na własny użytek.
Jeśli chcesz rozpowszechniać je dla zysku bez zgody redakcji i autora – szukaj adwokata!
Zamknij