Szczyrbskie Jezioro
Ścieżką wokół tatrzańskiego stawu

A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Szczyrbskie Jezioro zaliczane jest do najładniejszych stawów tatrzańskich. Jego powierzchnia ma ok. 20 ha a głębokość sięga 20 m. Jezioro posiada bogatą florę i jest sztucznie zarybiane. Wokół prowadzi ścieżka spacerowa o długości 2,5 km.
Jezioro zajmuje depresję w największym po tej stronie Tatr spiętrzeniu moren utworzonych przez lodowce Młynicki i Mięguszowiecki. Zostało zamknięte wałem morenowym wznoszącym się ok. 20 m ponad lustro wody.
Zaczynamy od węzła szlaków
Wędrówkę można zacząć od południowo-zachodniego brzegu, od węzła szlaków. Dochodząc do tego miejsca mijamy wyremontowane budynki sanatorium ?Solisko?. Widać tu powrót do wzorców architektury uzdrowiskowej. Wzdłuż brzegu jeziora stoi zespół sanatoryjny ?Hviezdoslav?. Nad samym brzegiem ustawiono tablicę informacyjną o tatrzańskich szczytach i lunetę. Tablica bywa jednak często niszczona. Zatoka w latach wcześniejszych mieściła kąpielisko i przystań łódek. Później tego zakazano. Przystań i łódki wróciły w 2008 r. Trochę dalej znajdziemy obelisk poświęcony założycielowi Szczyrbskiego Jeziora, a na nim tablicę Józefa Szentivanyi?ego.
Ścieżka skręca w lewo…
Ponad nią wznosi się wał morenowy będący przedłużeniem grani Soliska. Nad grzbietem widoczna jest stalowa konstrukcja skoczni narciarskiej zbudowanej w 1926 r. a później przebudowanej. Niemal przy brzegu jeziora wznosi się piramidalny hotel ?Patria?, zbudowany na potrzeby sportowców. Przy ścieżce znajdziemy ładną stylową kawiarnię. Zaraz za nią odprowadza w prawo znakowana ścieżka w kierunku Doliny Młynicy i Popradzkiego Jeziora. Podążamy w lewo przy coraz bardziej poszarpanej linii brzegowej. Jest tu już więcej lasów i jest wyżej. Wśród drzew znajdujemy całe płaty kosówki.
Tatrzańskie pomniki
Dochodzimy do ładnego, naturalnego półwyspu wcinającego się w jezioro. Na półwyspie tym postawiono pomnik w miejscu, gdzie spoczywają polegli w walkach z Niemcami ? kpt. Jan Rášo i kpt. Stefan Morávka. Obydwaj zostali patronami tatrzańskich schronisk. Pomnik wykonał rzeźbiarz Ladislav Snopek w 1952 r. Przechodząc obok obelisku poświęconego poetce Mašy Halamovej dochodzimy do budynków sanatoryjnych, czyli do punktu wyjścia.
Dodaj komentarz