Koneckie
Skarby staropolskiego zagłębia
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
W obiektach dawnego przemysłu metalurgicznego w Koneckiem znajdują się prawdziwe skarby starej techniki i myśli inżynierskiej, stanowiące naszą historyczną spuściznę nie mniej ważną niż zabytkowe budowle lub ich ruiny, dzieła sztuki, wyroby dawnego rzemiosła artystycznego i wiele innych obiektów budzących przede wszystkim zainteresowanie turystów.
Cieszy mnie fakt, że również stara architektura przemysłowa oraz zabytkowe maszyny i urządzenia techniczne coraz częściej są zwiedzane i poznawane.
Jeszcze niedawno dosyć powszechnie uważano, że zabytki, zwłaszcza godne uwagi, to wykopaliska dawnych kultur, świątynie, zamki, pałace i inne zabytkowe budowle, stara broń, biżuteria i ozdoby, narzędzia, ceramika oraz, oczywiście, rzeźby i inne dzieła sztuki, jakie ludzie stworzyli w ciągu tysiącleci. Współcześnie zabytkami budzącymi coraz większe zainteresowanie nie tylko specjalistów, ale i „zwykłych” turystów, są także stare fabryki oraz maszyny i inne ich wyposażenie. A w tej dziedzinie Polska, pomimo ogromnych zniszczeń w latach wojen oraz przekazywania na złom niepotrzebnego i niedocenianego, a cennego jako surowiec dla hut „szmelcu”, ma prawdziwe skarby.
Region Gór Świętokrzyskich, zwłaszcza obszary nad rzekami Czarna i Kamienna od tysiącleci (tak!) były miejscem działalności, jak określamy to współcześnie, gospodarczej i przemysłowej. Opieranej najpierw na wydobyciu i obróbce twardych krzemieni pasiastych, wyroby z których znajdowane są w wykopaliskach od Bałtyku po Dniestr. Następnie, w czasach rzymskich, na masowym wydobyciu płytko zalegających złóż rud i wytapiania z nich żelaza w niezliczonych małych piecach zwanych dymarkami. W czasach nam bliższych, już od XVII wieku na tym terenie powstawały zalążki przyszłego Zagłębia Staropolskiego, które rozwinęło się w wieku XVIII i XIX w oparciu o napęd wodny oraz drewno i węgiel drzewny jako paliwo. Przykładem może być Zagłębie Staropolskie, które powstawało w latach 20. i 30. XIX w. w Królestwie Polskim na podstawie programu gospodarczego opracowanego przez Stanisława Staszica, kontynuowanego przez Ksawerego Druckiego-Lubeckiego.
Dodaj komentarz