Olandia
Stare grodzisko i pismo runiczne

Dawne obronne grodzisko Eketorp, gruntownie przebadane przez archeologów a następnie odbudowane. Otacza je wysoki kamienny mur z bramą, wewnątrz są drewniane domy mieszkalne – w kilku z nich muzeum, warsztaty rzemieślnicze, stajnie, chlewy itp.
fot: Cezary Rudziński
Olandia. Stare grodzisko i pismo runiczne
Personel tej placówki w historycznych strojach oprowadza turystów, uczy ich pisma runicznego, demonstruje jak odlewano cynowe ozdoby. Budzi to ogromne zainteresowanie zarówno dzieci jak i dorosłych.
To już 10 lat! Materiał został zamieszczony w naszym portalu ponad dekadę temu.
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!

Wyspa Olandia jest drugą co do wielkości na Bałtyku. Ma ona 137 km długości oraz od 4 do 16 km szerokości. Z lądem stałym łączy ją jeden z najdłuższych w Europie, przerzucony nad cieśniną, sześciokilometrowy most Őlandbron. 

Wyspa ta jest zarazem najbardziej słoneczną częścią Szwecji i ulubionym miejscem wypoczynku – także rodziny królewskiej – przede wszystkim w lipcu. Licząc 24 tys. stałych m mieszkańców, przyjmuje ona w sezonie letnim ponad pół miliona turystów. Poza doskonałymi warunkami wypoczynkowymi oferuje także wiele innych atrakcji. Są tu: najwyższa w kraju, zbudowana w 1785 roku, 42-metrowa latarnia morska Länge Jan, największy – wśród około 400 innych – wiatrak, 16 zabytkowych fortyfikacji. Na wyspie znajduje się też zoo, park rozrywki – Őlands Djur och Nöjespark, ponad 50 kąpielisk. Bogata jest też flora (m.in. 34 gatunki orchidei), a zwłaszcza fauna. Na południowym krańcu wyspy, obok wspomnianej już latarni morskiej, znajduje się Naturom Ottenby – miejsce obserwacji dzikich ptaków oraz muzeum.

Bardzo popularne i ciekawe jest dawne obronne grodzisko Eketorp, gruntownie przebadane przez archeologów a następnie odbudowane. Otacza je wysoki kamienny mur z bramą, wewnątrz są drewniane domy mieszkalne – w kilku z nich muzeum, warsztaty rzemieślnicze, stajnie, chlewy itp. Konie, owce, bydło i świnie wałęsają się swobodnie po całym terenie. Zaś personel tej placówki w historycznych strojach oprowadza turystów, uczy ich pisma runicznego, demonstruje jak odlewano cynowe ozdoby. Budzi to ogromne zainteresowanie zarówno dzieci jak i dorosłych. Spędziliśmy tam z przyjemnością prawie godzinę.

Warto wiedzieć

Atrakcją Olandii okazały się stare kamienne płyty z napisami pismem runicznym. Znanych jest ich kilkadziesiąt, my trafiliśmy na dwie z XI wieku na starym – najstarsza wielka kamienna płyta grobowa jaką na nim znalazłem datowana była rokiem 1650 – na cmentarzu w miejscowości Sandby.

Poczytaj więcej o okolicy:

 
Dodaj komentarz
(Dozwolone typy plików: jpg, gif, png, maksymalny waga pliku: 4MB.)
(wymagany, niepublikowany)
Wszystkie materiały zamieszczone na naszym portalu chronione są prawem autorskim. Możesz skopiować je na własny użytek.
Jeśli chcesz rozpowszechniać je dla zysku bez zgody redakcji i autora – szukaj adwokata!
Zamknij