Caltagirone
Sycylijskie miasto baroku i ceramiki
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
W Caltagirone na świat patrzy się z góry. Położone na trzech wzgórzach przylegających do łańcucha gór Erei, z których najwyższe wznosi się na wysokość 608. m nad poziomem morza, Caltagirone spływa amfiteatralnie wąskimi, zakręconymi uliczkami, czasem tak ciasnymi, jak zaułki ze schodkami zwane po włosku caruggi, a wywodzące się z genueńskiego okresu w historii miasta, z połowy XI wieku.
Na tym najwyższym wzgórzu ulokowało się stare miasto, jego historyczne centrum, z pajęczym układem komunikacyjnym. Stare miasto Caltagirone przybrało dzisiejszy wygląd na początku XVIII stulecia jako efekt odbudowy po katastrofalnym trzęsieniu ziemi we wschodniej Sycylii z 11 stycznia 1693 r. Na istniejącej kanwie wzniesiono budynki w stylu baroku sycylijskiego, podobnie jak w kilku innych miejscach regionu Val di Noto. To nowa twarz miasta, które miało również dużo szczęścia, bo kataklizm oszczędził sporo ze średniowiecznej i renesansowej tkanki miejskiej. Caltagirone znalazło się w grupie ośmiu miast, uhonorowanej wpisem na listę UNESCO pod hasłem: ?Miasta późnego baroku w Dolinie Noto?.
Każdy zdobywca zostawił pamiątki
Obszar, na którym powstało Caltagirone, położony strategiczne na dziale wodnym między dwiema równinami ? Równiną Gela i największą na Sycylii Równiną Katanii ? ma prehistoryczną przeszłość; w okolicy miasta dokonano archeologicznych odkryć reliktów osadnictwa w epokach kamienia i brązu. Byli tu starożytni Grecy i Rzymianie, od VI wieku ? Bizantyjczycy, a od IX wieku Arabowie, których dominacja na całej wyspie skończyła się wraz z nadejściem Normanów w XI wieku. Zawędrowali do Caltagirone Genueńczycy, wypierając Arabów ok. 1030 r., od XIV wieku żyła tutaj mała społeczność żydowska, która wygnana została i z Sycylii (będącej we władaniu hiszpańskim) na mocy Edyktu z Alhambry z 1492 r. ? Wszyscy pozostawili ? zachowane do dzisiaj ślady w historii i charakterze miasta: herb z krzyżem św. Jerzego w tarczy (jak w herbie Genui) wywodzi się z XI wieku i jest podziękowaniem za uwolnienia miasta od arabskiej dominacji, w starej części miasta jest żydowska dzielnica Miracoli ? Iudeca, kościół pw. św. Jerzego (San Giorgio) wybudowali Genueńczycy, którzy zamieszkali w dzielnicy, nadając jej imię tego świętego. Arabowie wprowadzili nową, udoskonaloną technikę wyrobów z gliny i wyrób ceramiki stał się znakiem firmowym Caltagirone, funkcjonującym do dzisiaj; w XVII wieku, gdy miasto osiągnęło liczbę 20. tysięcy mieszkańców, było wśród nich tysiąc garncarzy.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz